ตอนที่ 42

วันนั้นผมนึกถึงแต่ไอ้นัย อยากมีอะไรกับมันมาก แข็งตั้งแต่เช้าเลย เทอมหนึ่งใช้เวลาเรียนประมาณ ๔ เดือนกว่าๆ นี่ปาเข้าไปปลายเทอมแล้ว คิดแล้วก็ไม่ได้มีอะไรกับไอ้นัยมาตั้งหลายเดือนแล้ว ส่วนใหญ่มีแต่กับไอ้ชัช

“คิดถึงมึงว่ะ” ผมกระซิบบอกมันที่ข้างหู ก็อย่างที่เคยบอกว่าผมเป็นคนปากแข็ง วันนั้นเป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่ผมบอกความรู้สึกในใจเกี่ยวกับตัวมันออกมา เสียดายครับ มีโอกาสบอกกับมันน้อยไปหน่อย

“เจอกันอยู่ทุกวัน” ไอ้นัยกระซิบตอบ แต่ผมรู้ว่ามันเข้าใจความหมายของผมดี

ผมกอดมันแน่น รั้งก้นมันเข้ามา เป้ากางเกงของเราสองคนบดบี้กัน หอมแก้มมันไปทีหนึ่งแรงๆ

“กับไอ้ชัชยังไม่พออีกเหรอ” ไอ้นัยกระซิบอีก มันกำลังกัดผมว่าจะหื่นอะไรหนักหนา แต่ขณะเดียวกัน เป้ากางเกงของมันก็โป่งออกมา และไอ้นัยน้อยข้างในแข็งเป็นลำ

ผมไม่ตอบ เพราะไม่รู้จะตอบยังไง ในใจรู้สึกผิดต่อไอ้ชัชอยู่เหมือนกัน ผมทำอะไรผิดต่อมันก็ยังไม่รู้เลย แต่ว่าความรู้สึกมันบอก

ผมปลดกระดุมเสื้อท่อนบนของมันออก และไซร้หัวนมมันเล่น ไอ้นัยเสียวจนร้องคราง นมแข็งเป็นเม็ดเลย ผมเองก็เสียวอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน

ผมแก้เข็มขัดและปลดตะขอกางเกงออก แล้วพยักเพยิดกับไอ้นัยเป็นทีให้มันถอดกางเกงออก ไอ้นัยก็ว่าง่าย เพียงพริบตาเราทั้งสองก็อยู่ในสภาพเปลือยท่อนล่าง ใส่แต่เสื้อ ถุงเท้า กับรองเท้า ก็ดูตลกดีเหมือนกัน

ไม่เห็นมันแก้ผ้ามาหลายเดือน พงหญ้าของไอ้นัยก็ยิ่งดกดำขึ้น ยิ่งทำให้ดูเซ็กซี่ ท้องน้อยและดอของเราบดบี้เสียดสีกันไปมา เพียงแค่เสียดสีกันครู่เดียวเท่านั้น มือยังไม่ทันจะโดนเลย ผมก็รู้สึกว่าเสียวจนน้ำใกล้จะแตก ทำไมวันนี้น้ำจะแตกเร็วขนาดนี้ก็ไม่รู้ (ปกติก็แตกเร็วอยู่แล้ว แหะๆ)

“จะแตกยัง” ผมกระซิบถามไอ้นัย มันพยักหน้า แสดงว่าคงเสียวใกล้ได้ที่แล้วเหมือนกัน ผมเลยจับดอทั้งของมันและของผมกำไว้ด้วยกัน แล้วชักเข้าออก คงนึกภาพออกนะครับ เราหันหน้าชนกัน ดอคู่อยู่ในมือ เวลาผมชักเข้า ของมันก็เป็นชักออก ก็เจ็บนิดหน่อยเหมือนกันครับ เพราะดอแห้งๆมันเสียดสีกัน แต่ก็ให้ความรู้สึกที่เสียวซ่านมาก มันคล้ายเราเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน

ผมแสบปนเสียวได้เพียงครู่เดียวก็น้ำแตกออกมาเลอะท้องน้อยไอ้นัยไปหมด ส่วนไอ้นัยเองก็น้ำแตกตามมาติดๆ น้ำว่าวของมันเลอะท้องน้อยไหลย้อยไปตามขาของผม เพราะน้ำของไอ้นัยมันเยอะ ส่วนน้ำว่าวของผมก็เลอะเทอะอยู่บนพงหญ้าของมัน ยิ่งดูยิ่งดูเป็นภาพที่แปลกตากระตุ้นอารมณ์ ส่วนมือของผมนั้นไม่ต้องพูดถึง เลอะทั้งน้ำว่าวของผมและของมันปนกันไปหมด

“เลอะหมดเลย” ไอ้นัยบ่นอุบอิบ “มีอะไรเช็ดป่าว”

“อยู่ในกระเป๋า หยิบให้ทีดิ” ผมบอกให้ไอ้นัยหยิบให้เพราะมือของมันไม่เลอะ

หลังจากนั้นเราก็เช็ดทำความสะอาดอย่างรวดเร็ว พงหญ้าของมันเช็ดอย่างไรก็ไม่แห้ง มันจับกันเหนอะๆ ไอ้นัยเลยบ่นผมว่าทำมันเลอะ เสียดายครับวันนี้น้ำแตกเร็วไปหน่อย อยากมีเวลาสนุกกับมันนานกว่านี้ แต่ก็ต้องรีบๆทำ เพราะว่ากลัวคนจะรู้ อีกอย่าง กังวลว่าอาของไอ้นัยจะมารับและรออยู่ด้วย

หลังจากแต่งตัวเรียบร้อย เราก็เดินออกจากห้องน้ำทีละคน ไอ้นัยมันออกมาก่อน ทิ้งจังหวะรอสักครู่ เมื่อเห็นปลอดคนไม่มีใครสังเกตเรา มันก็เรียกให้ผมเดินตามออกมา หลังจากนั้นเราก็ทำไก๋เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เป็นวันนั้นเป็นวันที่ผมมีความสุขมาก ความสุขที่ได้จากไอ้นัยเป็นอะไรที่ไอ้ชัชให้ผมไม่ได้ ที่จริงก็แปลกนะครับ น้ำแตกเหมือนกัน แต่ความรู้สึกไม่เหมือนกัน เทอมนั้นเป็นเทอมที่ผมเริ่มมีความสับสนในชีวิต เพราะมีอะไรหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นความรู้สึกที่ผมไม่เข้าใจ อย่างเช่นความรู้สึกที่ผมมีต่อไอ้ชัชกับไอ้นัย

ชีวิตของพวกเราในช่วงท้ายของ ป. ๖ เทอมหนึ่ง ก็คงดำเนินไปในลักษณะนี้ ไอ้พงษ์ก็ยังชอบโชว์ในห้องตามเดิม แก๊งล้วงควักหลังห้องของไอ้เชียรก็ยังล้วงควักกันตามปกติ เพียงแต่ปลายเทอมแล้วทุกอย่างก็เพลาๆลงไปหน่อยเพราะว่าใกล้สอบก็ต้องเคร่งเครียดกันหน่อยเป็นธรรมดา

ส่วนชีวิตในหอก็คงเป็นเช่นเดิม ผมกับไอ้ชัชไม่ค่อยกล้าไปทำอะไรกันกลางดึกแล้วเพราะกลัว ส่วนการการชักว่าวหมู่ในห้องน้ำก็ยังมีตามเดิม นำทีมโดยไอ้พงษ์ แต่ผมก้าวหน้าขึ้นอีกนิดหน่อย คือบางทีมีอารมณ์ขึ้นมาแม้ไอ้พงษ์ไม่อยู่ก็ชักว่าวกับไอ้ชัชตอนอาบน้ำนั่นแหละ พูดง่ายๆคือบางทีผมก็ก้าวขึ้นมานำทีมชักว่าวเสียเองน่ะครับ แล้วก็จะมีคนอื่นๆชักตามบ้าง แต่ผมกับไอ้ชัชนั้นต่างคนต่างชักนะครับ ไม่กล้าทำให้กัน

คู่ขาของไอ้พงษ์นั้นก็ยังเป็นเด็กชายลึกลับอยู่ ผมกับไอ้ชัชก็ยังเดาไม่ออกว่าเป็นใคร ส่วนไอ้คู่นั้นมันจะมีอะไรกันในห้องน้ำอีกหรือเปล่าผมก็ไม่รู้เพราะตั้งแต่ผมกับไอ้ชัชไม่กล้าไปทำอะไรกันตอนดึกก็ไม่รู้เรื่องของมันอีกเลย

ชีวิตของของแก๊งสามช่าเราสามคนในช่วง ป.๖ เทอมหนึ่งก็คงมีเพียงเท่านี้ครับ หลังจากนั้นก็จะเป็นปิดเทอมกับเทอมปลายแล้ว ขนาดเทอมต้นผมว่าชีวิตเริ่มสับสนแล้วนะครับ ตอนปิดเทอมและเทอมปลายยิ่งสับสนหนักเข้าไปใหญ่ จะสับสนอย่างไรและเพียงไหนต้องช่วยกันลุ้นครับ