Sunday, February 15, 2009

ภาคสอง ตอนที่ 60

ในที่สุดวันรับน้องก็มาถึง ไอ้นัยต้องคอยดูแลซุ้ม ม.๒ และดูแลน้องๆในฐานะสตาฟ ส่วนผมนั้นมาร่วมสร้างความคึกคักให้แก่ซุ้มโดยอยู่ในฐานะกองเชียร์

เมื่ออยู่ในสถานะที่แตกต่างกัน ความรู้สึกก็แตกต่างกันออกไป เมื่อปีที่แล้ว ผมอยู่ในฐานะน้องใหม่ เนื้อตัวเลอะเทอะมอมแมม ถูกรุ่นพี่สั่งให้ทำโน่นทำนี่ต่างๆนานา แต่พอมาปีนี้ ผมดูน้องๆที่ถูกพี่ๆต้อนรับจนเนื้อตัวเลอะเทอะ ผมรู้สึกว่าผมโตขึ้นอีกไม่น้อยเลย ในอนาคตผมจะต้องเติบโต เข้มแข็ง และก้าวหน้าไปกว่านี้อีก

ส่วนไอ้นัยนั้น ผมได้สังเกตอีกด้านหนึ่งของตัวตนของมัน... ด้านที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ไอ้นัยทำงานอย่างเข้มแข็ง เอางานเอาการ ซึ่งเรื่องเหล่านั้นเป็นนิสัยของมันอยู่แล้ว แต่อีกเรื่องหนึ่งที่ผมเพิ่งจะสังเกตพบ นั่นคือความเป็นผู้นำ ไอ้นัยที่ปกติเงียบๆ เอาแต่ตามใจคนอื่น ตอนเด็กๆผมเคยนึกว่ามันเป็นดินน้ำมันก้อนหนึ่งที่ใครจะปั้นแต่งอย่างไรก็ได้ แต่ตอนนี้... ตอนที่มันทำหน้าที่ของรุ่นพี่... ผมได้เห็นแววของผู้นำอยู่ในตัวของมันอยู่อย่างเลือนราง

หลังเที่ยง งานรับน้องสิ้นสุดลง ทั้งสตาฟและกองเชียร์ที่เป็นรุ่นพี่ ม.๒ ต่างก็ช่วยกันเก็บซุ้มและทำความสะอาด เนื่องจากมีคนช่วยเป็นจำนวนมาก ดังนั้นใช้เวลาไม่นานก็เสร็จสิ้น

“เฮ้อ เสร็จเสียที” ผมพูดกับไอ้นัยอย่างโล่งใจ “ต่อไปมึงจะได้ว่างเสียทีนะ”

“จะไปไหนดี” ไอ้นัยถาม

“ไปบ้านมึงดีกว่า” ผมพูด

ไอ้นัยยิ้มอย่างรู้ทัน “ตั้งหน้าตั้งตาจะดูแต่หนังสือโป๊นะมึง”

“มึงดูแล้วก็พูดแบบนี้ได้ดิ ไอ้เปรต ทีวันก่อนก็เห็นรีบตะครุบเหมือนกัน” ผมย้อน

วันนั้นโอกาสไม่ปลอด เพราะว่าคุณอาผู้ชายของไอ้นัยอยู่ที่บ้าน กำลังง่วนอยู่กับคอมพิวเตอร์

“แย่วุ้ย” ผมบ่น “อดดูอีกแล้ว”

“อยากดูจริงเหรอ” ไอ้นัยกะพริบตาอมยิ้ม ใบหน้าของมันดูซ่อนอุบายอะไรสักอย่างเอาไว้

“ก็จริงน่ะสิ ถามได้” ผมตอบ “มึงทำหน้าเจ้าเล่ห์ มีวิธีเหรอ”

ไอ้นัยไม่ตอบ พาผมเดินขึ้นไปยังห้องนอน จากนั้นล็อกประตู แล้วหยิบหนังสือโป๊ออกมาจากที่ซ่อน ยัดเข้าไว้ในเป้ของผม

“เฮ้ย กูไม่เอากลับบ้านนะ เดี๋ยวบ้านแตก” ผมร้อง

“แค่ฝากไว้ก่อน ไม่ได้ให้เอากลับ” ไอ้นัยยิ้มแบบลึกลับ

ไอ้นัยพาผมเดินลงมาข้างล่าง หยิบหนังสือพิมพ์เก่าสองสามฉบับยัดเข้าไปในเป้ของผม

“เดี๋ยวมานะครับ ไปส่งอูก่อน” ไอ้นัยตะโกนบอกคุณอาที่อยู่ในห้องทำงาน

“อ้าว อูเพิ่งมา จะรีบกลับแล้วเหรอ” เสียงคุณอาลอยออกมาจากห้องทำงาน
“เฮ้ย กูยังไม่กลับ” ผมท้วงมัน

“เออน่ะ ไปลาคุณอาก่อนไป” ไอ้นัยสั่ง

ผมเดินเข้าไปร่ำลาคุณอาทั้งๆที่ตนเองก็ยังงงๆอยู่ ไม่เข้าใจว่าไอ้นัยกำลังเล่นอะไรอยู่

ไอ้นัยพาผมเดินออกมานอกบ้าน แล้วเดินลึกเข้าไปในซอย

“มึงจะพากูไปไหนวะ” ผมถาม “ลึกลับจริงนะมึง”

ไอ้นัยไม่ตอบ เมื่อเดินลึกเข้าไปจากบ้านไอ้นัยได้ประมาณร้อยกว่าเมตรก็พบบ้านหลังหนึ่ง ลานหน้าบ้านรกรุงรัง มันเป็นบ้านร้าง ดูจากความรกของต้นไม้คงจะไม่มีคนอยู่อาศัยมานานพอควรแล้ว

“ดูกันในนี้แหละ” ไอ้นัยบอก

“นี่บ้านใครวะ” ผมถาม

“กูจะไปรู้ได้ไง ไม่ใช่ของกูก็แล้วกัน” ไอ้นัยตอบ

“อ้าว แล้วมึงจะเข้าไปได้ยังไง” ผมงง

“เซ่อจริง ก็ปีนเข้าไปดิ” ไอ้นัยตอบพลางหัวเราะเสียงใส ท่าทางของไอ้นัยดูกระตือรือร้นกับการผจญภัยในครั้งนี้

ไอ้นัยเล่าให้ฟังว่ามันเข้ามาเดินเล่นในซอย แล้วพบบ้านร้างหลังนี้เมื่อหลายเดือนมาแล้ว พอมาวันนี้มันเห็นผมไม่มีที่ดูหนังสือโป๊ จึงพามาที่นี่

“ดีเหมือนกัน ลองเข้าไปกัน” ผมชักนึกสนุก เด็กๆก็ชอบมักชอบการผจญภัยและความตื่นเต้นแปลกใหม่เช่นนี้เอง

เรายืนอยู่หน้าบ้าน เมื่อเห็นเป็นจังหวะปลอดคนก็ปีนประตูรั้วของบ้านร้างนี้เข้าไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อปีนเข้าไปได้แล้ว เราสองคนเดินผ่านกองกิ่งไม้ใบไม้ที่ระเกะระกะ เข้าสู่ส่วนลึกของบ้านเพื่อหลบหลีกสายตาของคนที่เดินผ่านไปผ่านมาที่หน้าบ้านร้าง

บ้านหลังนี้มีพื้นที่ค่อนข้างใหญ่ ตัวตึกเองกินอาณาบริเวณไปไม่น้อย ส่วนที่เหลือเป็นสวนเล็กๆและทางเดิน บ้านหลังนี้ตัวบ้านแบ่งออกเป็นสองเรือน เรือนด้านหน้าเป็นตึกสองชั้น ส่วนเรือนด้านหลังเป็นเรือนชั้นเดียว ใช้เป็นห้องครัว ห้องเก็บของ และห้องน้ำ เรือนหน้าและเรือนหลังคั่นไว้ด้วยทางเดินเท่านั้น

“ล็อกหมดเลย” ผมลองเปิดประตูที่เป็นลูกบิดดู พบว่าทุกบ้านล็อกเอาไว้หมด

“ไม่ต้องเข้าไปก็ได้ นั่งดูกันตรงทางเดินนี่แหละ” ไอ้นัยพูด พลางหยิบหนังสือพิมพ์เก่าออกมาปูตรงทางเดินระหว่างเรือนด้านหน้าและด้านหลัง

“เตรียมมาพร้อมเชียว มึงเคยเข้ามาแล้วละสิ” ผมถาม

“ฮื่อ เคยเข้ามาดูครั้งนึง” ไอ้นัยตอบ

“โห มึงนี่ซนเหมือนกันนะนี่” ผมทึ่ง ปกติเห็นมันเงียบๆ ไม่นึกว่าจะซนเป็นกับเขาเหมือนกัน

เราสองคนนั่งลง ผมหยิบหนังสือโป๊ออกจากเป้มานั่งอ่าน โดยมีไอ้นัยนั่งดูเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ

หนังสือเล่มนี้คุณภาพดีกว่าเล่มที่ผมเคยดูในห้องเรียน ภาพถ่ายคมชัดกว่า สีสันก็สวยกว่า เห็นกันจะจะเต็มจอ นายแบบแต่ละคนเป็นหนุ่มหุ่นดี อีกทั้งเครื่องเคราขนาดไม่เบา ผมตื่นเต้นกับอวัยวะที่แข็งเป็นลำของผู้ใหญ่

ดูไปได้ไม่กี่หน้าผมก็เหลือบไปมองดูเป้ากางเกงของไอ้นัย เห็นเป้ากางเกงของมันนูนเป็นลำ ที่ส่วนปลายของลำเห็นรอยเปียกเป็นดวง

ผมเอามือที่ว่างข้างหนึ่งเอื้อมไปคลึงท่อนเนื้อที่อยู่ในเป้ากางเกงของไอ้นัย ท่อนเนื้อของมันแข็งแกร่งและเกร็งตัวเป็นระยะๆ


<เมื่อเดินลึกเข้าไปจากบ้านไอ้นัยได้ประมาณร้อยกว่าเมตร ก็พบบ้านหลังหนึ่ง ลานหน้าบ้านรกรุงรัง มันเป็นบ้านร้าง ดูจากความรกของต้นไม้คงจะไม่มีคนอยู่อาศัยมานานพอควรแล้ว>

12 comments:

Anonymous said...

หวัดดีครับอู
ห่างหายไปนานสำหรับผมเพราะหลังปีใหม่ที่ผ่านมา
งานมากมายจริงๆมีวันหยุดก็แทบไม่อยากทำอะไรเลย

เรื่องของอูผมว่ายิ่งอ่านยิ่งน่าติดตามนะครับ
อ่านตอนไหนหรือเมื่อใดก็สนุกครับผมไม่ได้อ่าน
มาเกือบสิบตอนรู้เลยครับว่าชีวิตเหมือนขาดสิ่งหนึ่ง
สิ่งใดไป.....ตอนนี้ขอตามเก็บเรื่องราวที่ผ่านมาก่อน
นะครับ
ขอบคุณและคิดถึงอู

กู๋

Anonymous said...

(^_^)" ที่1ของปีมาแว้วกิ้กกๆ
ว่าจะไม่อ่านจนสอบเสร็จและ แต่อดทนม่ายล่ายเล้ว ขอบคุนคุนลุงอูที่สุดเร้ยย ตอนที่แล้วรังแกลุงนัยนะ เคืองหุหุ หวานขมจิง ช่ายๆผมมีหน้าที่ฉีดนำให้น้องๆ หมายถีงล้างโคลนอะนะ ลุงอูเล่าจนจบเลยนะค้าบ นะนะจนวันจบเลยนะนะ อยากฟังวันทีลุงอูกับลุงนัยบอกว่า ชั่วชีวิตข้าไม่ลืม ขอบพระคุณลุงอูเป็นอย่างสูงครับบ
เห็นด้วย กด1นะคับอิอิ

Anonymous said...

+1 เห็นด้วย จาก^_^

Anonymous said...

ขอบคุณครับอู
55555
วันนี้ในบ้านร้าง ไม่อูก้อนัยละที่จะต้องโดนเอาตูด
แต่สงสัยว่าอูจะ๔กนัยเอามากกว่านะวันนี้
ผมเล่นข้างนัยได้เอาอูนะคับ
ช่วยบรรยายให้มันส์หยดเลยนะ
เพื่อน t1000คับ

Anonymous said...

มาช้าอีกแล้ว T-T เรา

หลาน Arus ของอาอูที่ไอหนักมาก

Anonymous said...

ถ้ามันมีใครโผล่มาจาทำยังงัยล่ะนิ = =

ม่อน

yo408 said...

ว๊าว ว๊าว คราวนี้จะมีเสียวในบ้านร้างไม๊เนี่ยะ

ส่วนตัวผมก็เคยใช้สถานที่ร้างทำเสียวเหมือนกัน ตอนพฤษภาทมิฬ ตึกกรมประชาสัมพันธ์ถูกเผาเป็นตึกร้าง ก็เคยเข้าไปเสียวทีนึง อิอิ

Anonymous said...

ช่างคิดนะครับนัย เปลี่ยนบรรยากาศมาทำเสียวในบ้านร้าง หุหุหุ คิดได้ไงอ่ะ
กร ครับ

Joice said...

The adventure

แบงค์

Anonymous said...

นัยยังน่ารักเหมือนเดิมเลย
อ่านแล้วคิดถึงสมัยเด็กๆเลย
เข้ามาให้กำลังใจอูค๊าบ
^^sky^^

ยุ่น said...

นัยน่าจะเป็นคนที่มีหลายบุคลิก
อบอุ่น อ่อนโยน จริงใจ
ร่าเริง ท้าทาย โลดโผน
ยังงี้ซิ...อูถึงอยู่หมัด ไปไหนไม่รอด หุหุ

จะรอลุ้นตอนหน้านะครับ
นัยเสร็จอู อูเสร็จนัย หรือ...ทั้งคู่ คร้าบ

ขอบคุณครับ คุณอู

ยุ่นครับ - ไปพัทยามา 2วัน กลับบ้านก็เข้ามาอ่านเลย

Anonymous said...

ไม่มีใครเสร็จใครหรอกครับ นัยแค่พามาดูหนังสือจริงๆ เพราะว่ามันเป็นคนรักความสะอาด บ้านร้างนี้น้ำก็ไม่มี ทำอะไรกันคงเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปหมด นัยมันไม่ชอบครับ ผมเองก็ติดนิสัยรักความสะอาดมาด้วย ไม่ชอบทำอะไรในสถานที่ที่ขาดแคลนความสะดวกเช่นกัน