Sunday, October 21, 2007

ตอนที่ 66

ไอ้ชิดกดตัวของไอ้นัยลง และพยายามโน้มหัวของไอ้นัยมาถึงดอมันจนได้ โดยที่ไอ้นัยไม่สามารถขัดขืนได้ มันพยายามเอาดอของมันยัดใส่ปากไอ้นัย แต่ว่าไอ้นัยไม่ยอม เม้มปากแน่น ไอ้ชิดจึงเอาดอของมันลูบไล้อยู่บนใบหน้าของไอ้นัย

“อ้าปาก เร้ว เพื่อนๆอยากดูแย่แล้ว” ไอ้ชิดพูดพลางแสยะยิ้ม ถึงตอนนี้ผมรู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นมาในหัวใจ เกิดความกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

มันพูดพลางเอาดอถูไถไปตามใบหน้าของไอ้นัย ไอ้นัยหลับตาปี๋ เม้มปากแน่น ไอ้ชัชยืนอ้าปากหวอ ตอนนั้นเองที่ผมได้สติอีกครั้ง รีบบอกไอ้ชัช

“เฮ้ย ไอ้ชัช วิ่งไปบอกครูเร็วเข้า”

ไอ้ชัชคงจะเพิ่งได้สติ ขยับตัววิ่งไปทางประตูห้องน้ำ ทันใดนั้นเอง ไอ้ชิดยกมือข้างหนึ่งขึ้นสูง แล้วรวบเป็นกำปั้น ทุบหัวไอ้นัยเต็มแรงจนไอ้นัยทรุดลงไปคุกเข่ากับพื้น

“ถ้าใครไปบอกครู กูจะเอาไอ้นี่ให้ตายห่าเลย สาบานได้” ไอ้ชิดคำราม ส่วนไอ้นัยนั่งคุกเข่านิ่งเงียบ ไม่ได้ยินมันร้องสักแอะ ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรแล้ว

ไอ้ชัชหยุดนิ่งอยู่ที่ปากประตู ไม่กล้าไปต่อ ความคิดที่ผมจะแหกปากร้องดังๆก็ต้องระงับไป เพราะกลัวมันเล่นงานไอ้นัยจริงอย่างที่พูด

“บอกให้อ้าปาก เร้ว” เสียงไอ้ชิดตวาดสั่งไอ้นัยซึ่งตอนนั้นอยู่ในท่าคุกเข่า ไอ้นัยนั่งนิ่งเม้มปากแน่น

ไอ้ชิดพยายามเอาดอลูบไล้ที่ใบหน้าไอ้นัยอีก พยายามเอาดอยัดเข้าไปในปาก แต่ไม่สำเร็จ คราวนี้มันโมโหมาก มันทุบหัวไอ้นัยอย่างรุนแรงอีกครั้ง

บึ้ก!!! เสียงกำปั้นทุบหัวไอ้นัยดังลั่น ทำให้ผมนึกไปถึงคนขายมะพร้าวอ่อนที่เอามีดอีโต้เฉาะมะพร้าว เสียงคล้ายๆกันเลย ตอนนั้นผมรู้สึกกลัวมาก ไม่กล้าร้องเอะอะอีกแล้ว ไม่รู้เหมือนกับครับว่ากลัวความเหี้ยมโหดของไอ้ชิด กลัวว่าไอ้นัยจะถูกทำร้ายจนถึงตายจริงๆถ้าไม่ยอมมัน หรือว่ากลัวอะไรกันแน่ ไอ้ชัชเองก็ยืนนิ่งเฉย เดิมทีคิดจะบอกให้ไอ้นัยสู้ไอ้ชิดมัน แต่แล้วก็กล้าไม่พูด เพราะแม้ว่าไอ้นัยตัวจะสูงกว่าไอ้ชิดนิดหน่อย แต่หุ่นมันบางกว่ามาก อีกอย่าง ไอ้ชิดเป็นนักมวยเก่าด้วย เคยอยู่ค่ายมวยมา แรงมันคงเยอะ ผมกลัวว่าไอ้นัยหากสู้มันแล้วจะยิ่งตายเปล่า

พร้อมกับเสียงกำปั้นสัมผัสหัว ไอ้ยินเสียงไอ้นัยร้องอึ๊ตามหลังมาเบาๆ ไอ้ชิดถึงตอนนี้แสดงอารมณ์โกรธออกมาเหมือนคนบ้าคลั่งแล้วครับ มันคงโกรธที่ไอ้นัยไม่ยอมทำตามที่มันต้องการ เอาดอทิ่มหน้าทิ่มตาไอ้นัยอย่างบ้าคลั่ง ไอ้นัยหลับตาปี๋เม้มปากแน่น

“ไอ้สัตว์ ไม่ยอมเหรอ” ไอ้ชิดคำราม พลางกระชากคอเสื้อไอ้นัยให้มันลุกขึ้น แล้วต่อยหมัดฮุกล้วงท้องไอ้นัยเต็มแรง ท่าทางของมันเหมือนนักมวยกำลังชกมวยบนเวที

ไอ้นัยร้องโอ๊ก ทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นห้องน้ำที่เฉอะแฉะ ไอ้ชิดก้มลงจะกระชากตัวไอ้นัยขึ้นมาซ้ำ ทันใดนั้นเอง ผมรู้สึกว่าแขนของไอ้พงษ์ที่รัดตัวผมอยู่คลายลง แล้วไอ้พงษ์ก็ปราดเข้าไปขวางไอ้ชิดเอาไว้

“เฮ้ย พอเถอะ” ไอ้พงษ์พูดขึ้น

ไอ้ชิดตอนนี้กลายเป็นบ้าไปแล้ว มันพยายามจะเข้าไปอัดไอ้นัย ไม่สนใจใครทั้งนั้นแม้แต่ไอ้พงษ์

“ไอ้สัตว์ มันกล้าลองดีกับกู กูต้องสั่งสอนมัน มึงอย่าเสือก มึงจะลองดีกับกูด้วยเหรอ” ไอ้ชิดคำราม พยายามผลักไอ้พงษ์ออกไป แต่ไอ้พงษ์ก็ตัวใหญ่เหมือนกัน พยายามกันเอาไว้อย่างเต็มที่

ถึงตอนนี้ผมตั้งสติได้อีกครั้ง รีบบอกให้ไอ้ชัชกับเพื่อนคนอื่นช่วยกันลากไอ้นัยออกไปจากห้องน้ำโดยเร็ว ที่จริงจุดเกิดเหตุในห้องน้ำกับประตูห้องน้ำใกล้กันมาก เพียงแค่ห้าวินาทีพวกเราก็ลากไอ้นัยออกมาได้ ในขณะที่ไอ้พงษ์กับไอ้ชิดกำลังต่อปากต่อคำกันอยู่

แต่มาอยู่แค่ปากประตูห้องน้ำแค่นั้นไม่พอครับ กลัวมันจะตามออกมา เพราะว่าห้องน้ำหลังตึกในเวลานี้ค่อนข้างเงียบสงัด หากไอ้ชิดตามออกมาลากไอ้นัยเข้าไปในห้องน้ำอีกก็ยังพอจะได้อยู่ ดังนั้น ถ้าจะให้ปลอดภัยจริงๆต้องพามันมาให้ถึงหน้าอาคารเรียน

ตอนนั้นไอ้นัยยังเดินไม่ไหวอยู่ พวกเราก็ต้องพยายามประคองมัน ถูลู่ถูกังออกมา เสื้อผ้าเนื้อตัวของไอ้นัยเลอะเทอะเหม็นฉี่คลุ้งไปหมด เพราะว่าน้ำที่เจิ่งนองอยู่บนพื้นห้องน้ำนั้นปนไปด้วยฉี่ที่ล้นออกมาจากโถฉี่ และดินทรายที่มาจากรองเท้าของนักเรียน ไอ้ชัชกับผมก็พลอยเลอะเทอะไปด้วย

“นัย เป็นไงบ้าง” เสียงไอ้ชัชถาม หลังจากจากพวกเราพยุงมันไปนั่งที่ม้าหินหน้าตึกได้สำเร็จ เมื่อมาถึงตรงนี้ก็คงไม่เป็นไรแล้ว เพราะว่ายังมีคนเดินอยู่ที่หน้าตึก ทั้งนักเรียนและผู้ปกครอง กลุ่มเพื่อนที่ช่วยกันหิ้วไอ้นัยออกมาก็แยกย้ายกันไป ที่ต้องรีบแยกย้ายกันไปเพราะไม่ต้องการให้เป็นที่สนใจของนักเรียนและผู้ใหญ่ที่อยู่ด้านหน้าอาคาร เนื่องจากแต่ละคนต่างก็กลัวว่าความผิดจะมาถึงตัว คงยังจำกันได้ถึงเรื่องไม้เรียววันศุกร์ ไม่มีใครอยากโดนกันหรอกครับ ยิ่งเหตุการณ์ในครั้งนี้หากเรื่องราวบานปลายขึ้นมา คงต้องโดนกันมากกว่าไม้เรียววันศุกร์เป็นแน่

ตอนนั้นเหลือกันเพียงแค่ไอ้นัย ไอ้ชัช แล้วก็ผม ไอ้นัยหน้าซีดอมเขียว หลับตาพริ้ม ริมฝีกปากที่อยู่ใต้ไรหนวดเขียวๆยังคงเม้มแน่น มันทำให้ผมนึกถึงตอนที่ไอ้นัยโดนไอ้ทิวเล่นงาน ที่ลานเตะฟุตบอลเมื่อครั้งปิดเทอม ป.๕ ทั้งสองครั้งล้วนแต่มีผมเป็นต้นเหตุ แต่ว่าคราวนี้ไอ้นัยโดนหนักกว่าคราวก่อนมาก

ผมรู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมาอีกแล้ว ก้อนสะอื้นจุกอยู่ในอก แต่พยายามกลั้นเอาไว้ ไม่ยอมร้องไห้ออกมา แม้ไม่ร้องไห้สะอึกสะอื้น แต่ผมก็รู้สึกว่าน้ำตาของผมไหลพรากออกมา

“นัย นัย” ผมเรียกไอ้นัยบ้าง คราวนี้มันลืมตาขึ้นมา พยักหน้าให้ผมในความหมายว่ามันไม่เป็นไร

“หาเรื่องแท้ๆเลยนะมึง ไอ้อู” ไอ้ชัชบ่นพึมพำ คำพูดของไอ้ชัชบาดลึกเข้าไปในหัวใจของผม ใช่สิ ผมหาเรื่องแท้ๆ แต่ไม่ได้หาเรื่องใส่ตัวเอง กลับกลายเป็นหาเรื่องให้เพื่อนที่ผมสนิทด้วยที่สุดต้องเดือดร้อน

“เป็นไงบ้างนัย” ผมถามอีก ไอ้นัยยั่งนิ่งเฉย เพียงแค่กระพริบตาปริบๆ แต่สีหน้าที่ซีดขาวอมเขียวดูมีเลือดฝาดมากขึ้น

“มันโดนซ้อมจนเละเป็นผ้าขี้ริ้วแบบนี้แล้วมึงจะให้มันเป็นยังไงอีกล่ะ” ไอ้ชัชบ่นอีก น้ำเสียงบ่งบอกแววไม่พอใจอย่างชัดเจน คราวนี้ผมโกรธมาก ผมรู้ว่าผมผิด แต่ก็ไม่อยากให้มันมาตอกย้ำแล้วย้ำอีก ผมเอาความละอายในความผิดของผมเปลี่ยนมันเป็นความโกรธแล้วไปลงที่ไอ้ชัชแทน

“มึงจะหุบปากเสียทีได้ไหม” ผมหันไปตะคอกใส่มัน ช่วงนี้ผมกับไอ้ชัชไม่รู้ว่าเป็นอะไร เราทะเลาะกันค่อนข้างบ่อย ความอดทนของผมต่อมันน้อยลงเรื่อยๆ

“อ้าว ไอ้หอก มึงก่อเรื่องแท้ๆยังมาตะคอกกูอีก ทำไมมึงเลวยังงี้วะ” ไอ้ชัชฉุนขึ้นมาบ้าง คราวนี้มันขึ้นเสียงใส่ผม ไม่ยอมให้ผมว่าข้างเดียว

เมื่อได้ยินคำพูดของมันผมถึงกับอึ้ง จริงสินะ ผมผิดแล้วยังจะมีหน้ามาพูดอะไรได้ ผมได้คิด เงียบเสียงลง แต่ในความสำนึกผิดของผมนั้น มันเจืออยู่ด้วยความรู้สึกอีกอย่างหนึ่ง นั่นคือ รู้สึกเกลียดปากของไอ้ชัช เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมรู้สึกไม่ชอบความปากเสียของมัน แม้มันจะพูดถูกต้องและเป็นความจริงก็ตาม

“อูย...” เสียงไอ้นัยครางขึ้นมาขัดจังหวะการทะเลาะย่อยๆของผมกับไอ้ชัช ทั้งผมและไอ้ชัชต่างหยุดต่อปากต่อคำกันและหันไปสนใจไอ้นัย

“ค่อยยังชั่วหรือยัง เจ็บมากไหมไอ้นัย” ไอ้ชัชถาม

ไอ้นัยยังไม่ทันตอบอะไร พลันพวกเราก็เห็นไอ้พงษ์กับไอ้ชิดเดินออกมาจากทางเดินด้านข้างของตึก มันเป็นทางเดินที่ทอดออกมาจากห้องน้ำหลังตึกนั่นเอง ไอ้ชิดพยายามเดินเข้ามาหาพวกเรา แต่ถูกไอ้พงษ์กันเอาไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้ คงยืนห่างกันช่วงหนึ่ง

“ฝากไว้ก่อนนะมึง ถ้ามีใครเอาไปฟ้องครู กูเอาไอ้นัยตายแน่” ไอ้ชิดขู่ จากนั้นมันกับไอ้พงษ์ก็เดินจากไป

13 comments:

Anonymous said...

ไม่อยากเม้นอะไรทั้งนั้นครับอู ทำใจไม่ได้
สงสารนัยมัน คงเจ็บมากเลย มันเป็นคนดีจริงๆ ไม่โทษอูเลย ตรงนี้มั้งคงจะถึงจุดเปลี่ยนที่นัยจะต้องเปลี่ยนไป
ไอ้ชัชซะอีก เดือนร้อนแทนนัยมันจนต้องต่อว่าอู
อยากรู้ต่อไปว่าเหตุการณ์จะเป็นยังงัย
รออยู่นะครับ

Anonymous said...

ทำไมอูไม่ช่วยนัยเลยหล่ะ หรือว่ากลัวมาก ๆจนลืมช่วยเพื่อน โกรธอูแล้วนะ สงสารนัยจังเลย

Anonymous said...

ไม่อยากเม้นท์เหมือนกันครับ สงสารนัยมากครับ เรื่องจะเป็นยังไงต่ออ่ะครับอู อยากรู้แล้วครับ ทำใจไม่ได้ครับ เกลียดไอ้ชิดจังเลยครับ
กร ครับ

Anonymous said...

ผมเตรียมใจเอาไว้นานแล้วครับ ว่าเมื่อเล่าถึงตอนนี้คงถูกรุมประนามและเกลียดชัง แต่ก็ยังคิดจะเล่าอยู่ดี

อู

Anonymous said...

ไม่มีใครเกลียดอูหรอกครับ ถ้าเป็นผมผมก้อไม่รู้จะช่วยยังไงเหมือนกัน อูก้อไม่ได้เจตนาจะให้มันเกิดเรื่องอย่างนี้ เรื่องมันเกิดเพราะไอ้ชิดเองตะหาก มันคงคิดว่ามันเป็นหัวโจกคิดจะขู่ใครหรือทำอะไรก้อได้ เกลียดมากเลยคนแบบนี้ ไม่รู้ว่าเหตุการณ์ต่อไปจะเป็นยังไงนัยจะโกรธอูไหมไอ้ชัชอีกคนไม่อยากคิดครับ ไม่อยากสรุปไปเอง ไงแล้วรีบมาต่อเร็วๆเลยนะครับ ยังเป็นกำลังใจให้อูเหมือนเดิมครับ
กร ครับ

Anonymous said...

โถ....อย่าพึ่งน้อยใจสิครับอู เพื่อนๆเค้าอินไปหน่อยก็เลยมีอารมณ์ร่วม แสดงว่าตอนนี้อูถ่ายทอดเรื่องราวได้ดีเยี่ยมนะครับ รีบมาต่อนะครับ จะรอ ....จุ๊บๆๆๆๆๆ

Anonymous said...

ที่ผมพูดไปนั้นไม่ได้น้อยใจหรือว่าประชดครับ คือว่าเตรียมใจไว้แล้วจริงๆ เพราะว่ารู้ดีว่าไอ้นัยที่ต้องเจอกับสภาพแบบนั้นเพราะใครเป็นต้นเหตุ ผมอ่านเองแล้วก็ยังรู้สึกสงสารไอ้นัยและไม่ชอบตัวเองเลยครับ ก็เลยคิดว่าเมื่อโพสต์แล้วก็คงมีคนที่ไม่ชอบการกระทำของผม แต่ก็จำเป็นต้องเล่าเพราะเป็นปมสำคัญของเรื่องในภายหลัง

ผมเปล่าน้อยใจครับ ไม่ต้องกังวล เม้นได้ตามสบาย ดีเสียอีกครับ จะได้เป็นกระจกส่องตัวเอง ขอบคุณทุกคนครับ

Anonymous said...

อูคับ ให้ผมไปเตะไอ้ชิดมั้ยคับ ผมจะเตะให้มันหายซ่าไปเลยคับ แล้วจะรวดเตะไอ้พงษ์ด้วยในฐานะลูกน้องไอ้ชิด เอาให้หายซ่าไปเลยทั้งคู่ แล้วให้มันมากราบขอโทษนัยคับ จากนั้นจับมันทั้งคู่มาให้นัยชัดและอูเรียงคิดเอาตูดมันซะเลย แก้แค้นงัย
55555555
ปล.เปลี่ยนบรรยากาศครับ สนุกๆกันมั่ง คลายเครียดครับ
KTB
เม้นต์แรกนั่นของผมเองครับ
ยังงัยก้อยังเป็นกำลังใจให้อูอยู่นะคับ
อย่าน้อยใจไปเลย เพราะยังงัยอูก้อเป็นพระเอกของเรื่องอยู่แล้วค้าบบบบบบบ

Anonymous said...

รักอู นัย ชัช ครับ ผมว่าพวกเรารุ่นๆเดียวกันนะ
แต่ว่าผมคงเป้นน้องนายหลายปีอยู่ แต่ไม่เกินกันมาก
อิอิ


ติดตามตลอดนะครับ

Anonymous said...

อูคับ
งานยุ่งป่าวคับ
หรือไม่สบายเพราะอากาศเปลี่ยน
ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
ถ้าสบายดีไม่ยุ่งมากนัก
ตอนที่ 67 มาได้แล้วนะครับ
รออยู่ครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ
KTB

Anonymous said...

อู ทำไมไม่ลงตอนใหม่ซะที อยากอ่านหง่ะ มาเร็วๆนะ รออยู่

Anonymous said...

ต้องขอโทษทุกคนด้วยครับ งานเยอะมาก เวลานอนไม่ค่อยพอ ช่วงนี้โทรมสุดๆเลย ตอน 67 ต้องรออีกสักพักนะครับ

อู

Anonymous said...

ยังมาเป็นกำลังใจให้อู อยู่นะครับ อย่าหักโหมมากนะครับเด๋วจะไม่สบาย ยังไงถ้าว่างก้อมาลงตอนที่ 67 ด้วยนะครับ จะคอยติดตามและเป็นกำลังใจให้นายตลอดไปครับ
กร ครับ