ตอนที่ 64

“ไม่พอ สี่ห้าคนถึงจะพอ” ไอ้ชิดตอบ

“งั้นเอาไอ้ชัชอีกคน” ผมเจ้ากี้เจ้าการให้เสร็จ ไอ้นัยกับไอ้ชัชอ้าปากหวอเพราะนึกไม่ถึงต่อการกระทำของผม

“เฮ้ย ไม่เอานะ” ไอ้นัยพูดเบาๆ รู้สึกว่านี่จะเป็นครั้งแรกกระมังครับที่ผมได้ยินมันปฏิเสธ

“ไม่เป็นไรน่าไอ้นัย เอาหน่อยนะ” ผมพูด พยายามคิดหาเหตุผลมาหว่านล้อมมันให้เห็นดีเห็นงามด้วย แต่ก็นึกไม่ออก ก็เลยยุมันดื้อๆยังงั้นแหละ

ไอ้นัยเงียบ ท่าทีอึกอัก ไอ้ชัชโพล่งขึ้นอย่างแปลกใจ

“มึงจะเล่นอะไรวะไอ้อู”

นั่นน่ะสิ ผมจะเล่นอะไรกันนี่ รู้สึกว่าครั้งนี้ผมจะเล่นแผลงผิดปกติ ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าทำไมจึงได้ทำไปแบบนั้น

“มึงนั่นแหละไอ้อู เที่ยวยุคนอื่นดีนัก มึงก็แข่งด้วย” ไอ้พงษ์พูดขึ้น

“เฮ่ย...” ผมสะอึก ถึงแม้ผมจะเคยชินกับการชักว่าวหมู่ในห้องอาบน้ำ แต่ว่านั่นก็เป็นในหมู่เพื่อนฝูงที่อยู่หอด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก อีกทั้งเป็นเวลาอาบน้ำที่ทุกคนแก้ผ้าเหมือนกันหมด แต่นี่เป็นการชักว่าวต่อหน้าเพื่อนๆเด็กไปกลับ แต่ละคนใส่เสื้อผ้ากันทั้งนั้น แล้วผมต้องมาแก้ผ้าให้มันดู อายตายเลย

ถึงตอนนี้เพิ่งจะได้คิดว่าทำไมไอ้นัยถึงได้อึ้ง รู้สึกว่าผมจะเล่นกับมันแรงไปหน่อย...

“ไม่ต้องเฮ่ย มึงแข่งด้วยเลยไอ้อู” เสียงไอ้พงษ์สรุปเอาดื้อๆโดยไม่ฟังความเห็นของผม “ได้สี่คนแล้วโว้ย ไป พวกเราไปที่ห้องน้ำกัน”

หลังจากนั้น ไอ้พงษ์ ไอ้ชิด และพวกเราทั้งหมดสิบกว่าคนก็ยกโขยงเดินไปที่ห้องน้ำหลังตึกประถมปลาย ในสิบกว่าคนนี้ ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนในกลุ่มไอ้ชิดกับไอ้พงษ์ ผมพยายามจะหนีออกไปจากกลุ่ม แต่ก็โดนประกบตัวเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน ส่วนไอ้นัยแม้มีท่าทีอิดออด แต่ก็แปลกที่ไม่เห็นมันพยายามจะหนี คงเดินตามไปด้วยดี ในที่สุด ไอ้นัยก็ยังเป็นไอ้นัยผู้ไม่เคยปฏิเสธใครเช่นเดิม

เอาวะ ชักก็ชัก ดีเหมือนกัน ท่าทางจะตื่นเต้นดี ผมนึกในใจ อีกอย่าง ยังไงก็มีไอ้นัยชักเป็นเพื่อนด้วย

“ไอ้ชัช มึงจะเล่นด้วยไหม” ผมกระซิบถามไอ้ชัชขณะที่เดินยกโขยงไปยังห้องน้ำหลังตึก

“ไม่เอาล่ะ เชิญมึงกับไอ้อูละกัน กูขอเป็นกองเชียร์” ไอ้ชัชกระซิบตอบ “ของกูไม่ใหญ่ อายเค้าว่ะ”

เพียงครู่เดียว พวกเราทั้งหมดประมาณสิบกว่าคนก็ไปถึงห้องน้ำประถมปลาย ห้องน้ำนี้ก็อยู่หลังตึกที่พวกเราเรียนกันนั่นเอง ตัวห้องน้ำเป็นเรือนห้องน้ำโดยเฉพาะแยกห่างออกมาจากตึกเรียน มีประตูทางเข้าสองประตู ประตูทางเข้านี้มีประตูเหล็กแบบประตูห้องแถว คือเป็นประตูเหล็กที่ยืดหดได้เหมือนหีบเพลง กลางวันก็จะเปิดเอาไว้ ตอนเย็นก็ปิดแล้วคล้องกุญแจ

ตอนนั้นก็เป็นเวลาบ่ายแก่แล้ว บ่ายสามโมงกว่าๆ เกือบจะสี่โมง ผู้คนในโรงเรียนบางตาไปมากแล้วเพราะกลับกันไปจนเกือบหมด โดยเฉพาะห้องน้ำหลังตึกไม่มีใครอยู่เลย

ไอ้พงษ์กับไอ้ชิดเดินนำขบวนเข้าไปในห้องน้ำ หลังจากที่พวกเราทั้งหมดเดินเข้าไป ไอ้ชิดก็สั่งให้ปิดประตูเหล็กทั้งสองด้านทันที

ประตูเหล็กที่ปิดนั้นก็แค่กันไม่ให้คนอื่นเข้ามาใช้ห้องน้ำได้เท่านั้นเอง แต่มองลอดเข้ามาได้ เพราะเป็นเหล็กที่มีช่องโปร่ง แต่ก็ยังดีครับ เพราะว่าถึงจะมองเข้ามาได้แต่ก็คงอะไรข้างในไม่ชัดนักเพราะว่าข้างในห้องน้ำค่อนข้างมืด

“เอ้า พร้อมหรือยัง ใครน้ำแตกได้ไกลกว่าเพื่อนถือว่าชนะ”

ไหนๆก็เลี่ยงไม่ได้แล้ว เอาก็เอาวะ ผมคิดในใจ

“น้ำแตกชนะแล้วได้อะไร” ผมถาม

“เอ้อ... ยังไม่รู้โว้ย เอาไว้ชนะก่อนแล้วค่อยว่ากัน” ไอ้พงษ์เองก็นึกไม่ออก เลยตอบมั่วๆ

“ชักว่าวกันเสียทีสิว้อย กูจะรีบกลับ” เสียงเพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้น

“ไอ้ห่า มึงไม่ได้แข่งแล้วยังเสือกมาเร่ง” ไอ้ชิดด่าเบาๆ “เอ้าๆ เริ่มได้ ผู้ชมเงี่ยนกันแล้ว พวกมึงหลบกันให้ดีละกัน เดี๋ยวน้ำว่ากระเด็นใส่”

ว่าแล้วพวกที่ลงแข่งอันประกอบด้วยไอ้ชิด ไอ้พงษ์ ไอ้นัย และผม ต่างก็ยืนเรียงแถวหน้ากระดาน ผมยืนอยู่ริมแถว ติดกับไอ้นัย พวกที่เหลือที่เป็นคนดูก็หลบไปยืนข้างๆ สงสัยจะกลัวน้ำว่าวกระเด็นใส่จริงๆ

ไอ้ชิดกับไอ้พงษ์รูดซิปงัดดอออกมาปั่นหน้าตาเฉยอย่างไม่อายใคร เมื่อไอ้ชิดงัดดอออกมาว่าว ทุกคนก็ต้องฮือฮา เพราะว่าดอของมันใหญ่มาก คือใหญ่แบบเด็กหนุ่มน่ะครับ ไม่ได้ใหญ่มโหฬารเป็นพิเศษอะไร เพราะว่ามันอายุมากกว่าพวกเรา ดอก็เลยใหญ่กว่า หมอยของไอ้ชิดนั้นเยอะมาก เห็นเป็นพงหญ้าสีดำเต็มช่องซิปกางเกง แถมพงหญ้านั้นยังล้นออกมาข้างนอกอีกด้วย

ไอ้ชิดปั่นดอได้พักเดียว มันก็ขยายใหญ่เต็มที่ ผมเพิ่งเคยเห็นดอของคนที่โตแล้วชัดๆก็วันนี้เอง มันใหญ่ สีคล้ำ มีเส้นเลือดปูดโปนเต็มไปหมด หนังหุ้มปลายร่นไปกองที่คอหยัก เผยให้เห็นหัวดอที่บาน ใหญ่ มันแตกต่างจากดอของเด็กๆอย่างพวกผมค่อนข้างมาก ส่วนดอของไอ้พงษ์นั้นแม้จะใหญ่แต่ก็สู้ของไอ้ชิดไม่ได้

ผมกับไอ้นัยยังไม่ยอมงัดดอออกมา เพราะยังอายๆอยู่เหมือนกัน แต่สังเกตเห็นเป้ากางเกงของไอ้นัยตุงออกมาเป็นลำชัดเจน คงเป็นเพราะเห็นดอของไอ้สองคนนี่จนเกิดอารมณ์

“เฮ้ย พวกมึงเอาควยออกมาชักได้แล้ว” ไอ้ชิดเร่งผมกับไอ้นัย

ไอ้นัยยังเฉย ท่าทีอายๆ แต่ตอนนั้นผมชักเกิดอารมณ์สนุกขึ้นมาบ้างแล้ว อยากลองๆชักว่าวโชว์เพื่อนอยู่เหมือนกัน ประกอบกับกลัวว่าหากใช้เวลานานไปจะมีคนมาเห็น เดี๋ยวใครไปฟ้องครูเข้าจะเป็นเรื่อง ก็เลยงัดดออกมาเหมือนกัน แล้วยุไอ้นัยไปด้วย

“เอาเถอะวะไอ้นัย ไหนๆก็ไหนๆ”

ดอของผมนั้นไม่ต้องเอาออกมาปั่นให้แข็งก่อน เพราะว่ามันแข็งรออยู่นานแล้ว ตื่นเต้นเหมือนกันครับงานนี้

ไอ้นัยเห็นผมงัดดอออกมา ในที่สุดมันก็เลยรูปซิปและงัดออกมาบ้าง แม้ดอไอ้นัยไม่ใหญ่เท่าไอ้พงษ์ ไอ้ชิด แต่ก็ถือว่าใหญ่พอตัวสำหรับเด็กในวัยอย่างพวกเรา พอไอ้นัยงัดดอออกมา พวกเราก็ฮือฮากันอีก เพราะว่าไอ้นัยไม่เคยโชว์ดอให้ใครเห็นมานานแล้ว ตอนอยู่ ป.๕ มันยังโดนเพื่อนๆจับและเอาออกมาดูเล่นบ้าง แต่พอขึ้น ป.๖ แล้วมันแค่โดนจับๆเฉยๆ แต่ไม่ได้งัดออกมา เพราะว่าสถานที่ไม่อำนวยเนื่องจากทำเลที่ตั้งแก๊งยามเที่ยงของพวกเรามีคนพลุกพล่าน แล้วก็ช่วง ป.๖ นี้เองเป็นช่วงที่ไอ้นัยโตขึ้นอย่างผิดหูผิดตาเพราะว่าย่างเข้าสู่วัยรุ่น ดอของมันแตกต่างจากตอนอยู่ ป.๕ มากทีเดียว คงไม่ต้องถามนะครับว่าทำไมผมถึงรู้ ก็ติดตามดูของมันมาตลอดนี่ครับ

ดอของไอ้นัยนั้นแม้ไม่ใหญ่เท่าไอ้ชิดกับไอ้พงษ์ แต่ก็สวยกว่าของไอ้สองตัวนั้นมาก เพราะว่าแท่งลำตั้งตรง ไม่เอียงเลย เป็นสีขาวอมชมพูตลอดแท่ง สะอาดสะอ้าน หัวเห็ดก็เป็นสีชมพูอ่อน ไม่ได้คล้ำน่าเกลียดแบบไอ้สองตัวนั่น ที่ส่วนโคนก็มีหญ้าสีดำขึ้นปกคลุมบางๆ กำลังสวย