ตอนที่ 65

หลังจากนั้นพวกเราทั้งสี่คนก็ลงมือชักว่าว แรกๆผมก็รู้สึกเขิน แต่หลังๆรู้สึกว่าได้อารมณ์ดีมาก เวลาชักว่าวพร้อมกันหลายๆคนมันทำให้ตื่นเต้นเพิ่มขึ้นมาก อีกทั้งมีคนดูยิ่งรู้สึกว่าเพิ่มความตื่นเต้นให้มากยิ่งขึ้นไปอีก ตื่นเต้นสุดๆเลยครับในตอนนั้น เพราะเป็นการชักว่าวต่อหน้าเพื่อนๆร่วมห้องเป็นครั้งแรก

ส่วนไอ้นัยนั้นน่าจะตื่นเต้นไม่แพ้กัน เพราะทีแรกเห็นไม่ค่อยกล้าชัก กล้าๆกลัวๆ แต่ไปๆมาๆก็แอ่นตัวหลับตาพริ้ม สูดปากเบาๆ ท่าทางจะเสียวมาก

ส่วนไอ้พงษ์กับไอ้ชิดลีลาการชักว่าวดุเดือดเลือดพล่าน มันสองคนชักว่าวแรงจนดูแล้วกลัวแทนเลยครับคือกลัวว่าดอของพวกมันจะพัง มิน่าละครับดอของไอ้สองตัวนี่ถึงได้ดำคล้ำนัก ของไอ้ชิดนั้นเวลาแข็งค่อนข้างใหญ่ ประเภทหัวใหญ่กว่าโคน

ผมชักว่าวไปก็ดูดอของคนอื่นที่ชักไปด้วย แล้วก็ดูหน้าเพื่อนๆที่มุงดูการแข่งขันไป แต่ละคนอ้าปากค้าง คงไม่ค่อยได้ดูหนังสดแบบนี้กันเท่าไร ยิ่งดู ยิ่งชัก ก็ยิ่งเสียว

เพียงครู่เดียว น้ำของผมก็แตกออกมาเป็นคนแรก มันพุ่งไปได้ไม่ไกลหรอกครับ ไม่ได้หวังจะชนะอยู่แล้ว แ เสียงเพื่อนๆที่มุงดูครางอู้ฮูๆตอนน้ำผมแตกยิ่งทำให้ผมเกิดอารมณ์แบบสุดๆ วันนั้นผมรู้สึกว่าน้ำแตกออกมาเยอะมากกว่าปกติ พอน้ำแตกออกมาหมดแล้วรู้สึกว่าเข่าอ่อนไปหมดเลย

หลังจากนั้นอีกเพียงครู่ ไอ้นัยก็ถอนหายใจเฮือกแล้วก็น้ำแตกตามมา น้ำว่าวของไอ้นัยทั้งเยอะและพุ่งออกมาไกล มันพุ่งออกมาถึงห้าหกระลอก เสียงเพื่อนๆฮือฮาดังยิ่งกว่าตอนน้ำของผมแตกเสียอีก

พอน้ำของผมกับไอ้นัยแตก ก็หยุดชักว่าว เอาแต่ดูไอ้พงษ์กับไอ้ชิดชัก หลังจากนั้นอีกสักพัก เพื่อนๆที่มุงดูก็ได้เฮกันอีก ไอ้พงษ์น้ำแตกตามมาเป็นที่สาม ไอ้พงษ์นี่เรียกว่าอึดพอควรทีเดียว ชักตั้งนานกว่าจะแตก

น้ำว่าวของไอ้พงษ์พุ่งไม่ค่อยไกลครับ ไปได้พอๆกับผมเท่านั้นเอง แต่ที่สำคัญก็คือ มีกลิ่นคาวคลุ้งไปหมด น้ำว่าวของมันเหม็นคาวมาก เพื่อนๆทำหน้าเบ้บ่นกันใหญ่

สุดท้ายก็เหลืองเพียงไอ้ชิดที่โชว์ลีลาการชักอยู่คนเดียว มันชักอยู่ตั้งนานน้ำก็ไม่ยอมแตกเสียที อึดมากเลยครับ

ชักไปชักมา ท่าทางจะเมื่อยมือ มันก็หยุดชักแล้วปล่อยมือออกจากดอ ปล่อยให้ดอตั้งเด่ชูชันออกมาจากพงหญ้าดกหนาสีดำ ท้าทายสายตาของเพื่อนๆ

“เมื่อยมือแล้วว่ะ ไม่แตกสักที” ไอ้ชิดบ่น “ของกูแตกยาก ต้องอมถึงจะแตกเร็ว”

“เอ้า ใครช่วยอมให้มันหน่อยเร็ว” เสียงเพื่อนๆที่มุงดูยุกันไปยุกันมา ถ้ามีใครยอมอมให้ไอ้ชิด พวกเราคงมีหนังสดให้ดูกันอีกเรื่องหนึ่งซึ่งคงตื่นเต้นยิ่งกว่าการชักว่าวเป็นไหนๆ เพราะเด็กในวัยนั้นและในยุคนั้นคงไม่เคยมีใครเห็นการโม้คกันมาก่อน

“ไอ้นัย มึงมาโม้คให้กูหน่อย” เสียงไอ้ชิดสั่ง

ผมใจหายวาบ ไม่นึกว่ามันจะเจาะจงไอ้นัย ไอ้นัยเองก็อึ้งไป พูดอะไรไม่ถูก

“เร็วดิ ไอ้นัย โม้คให้กูเร็วเข้า” ไอ้ชิดพูดอีก น้ำเสียงของมันเหมือนการออกคำสั่ง ไม่ใช่การขอร้อง

“ไม่เอาอ่ะ” ไอ้นัยสั่นหัวดิก ภายในวันเดียวกัน ไอ้นัยต้องปฏิเสธถึงสองครั้ง ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีใครเห็นมันปฏิเสธมาก่อน สงสัยวันนี้เกิดอาเพศแน่ๆ

“ไอ้สัตว์นี่” ไอ้ชิดคำรามด้วยน้ำเสียงดุดัน เริ่มแสดงความกักขฬะออกมา “กูสั่งให้มึงโม้คมึงก็ต้องโม้ค เข้าใจไหม”

“มันไม่อยากทำมึงก็อย่าไปบังคับมันสิ” ผมพูด

“มึงอย่ายุ่งไอ้อู” ไอ้ชิดหันมาทำเสียงดุใส่ผม

แล้วสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้น ไอ้ชิดปราดเข้ามาประชิดตัวไอ้นัย มันจับหัวไอ้นัยแล้วกดลง พยายามจำโน้มหัวไอ้นัยไปที่ควยของมัน ไอ้นัยตัวบางและเล็กกว่ามันอยู่โข แม้พยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงมันไม่ได้ ต้องทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้นห้องน้ำ

“ไม่เอาว้อยไอ้ชิด กูไม่โม้ค” ไอ้นัยเอ็ดตะโร ผมคบกับไอ้นัยมาตั้งหลายปีก็เพิ่งจะเคยได้ยินมันเอ็ดตะโรมีปากมีเสียงวันนี้แหละ แสดงให้เห็นถึงความวิกฤติของสถานการณ์ในตอนนั้น ส่วนเพื่อนๆที่มุงดูเงียบกริบ ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะอยากดูไอ้นัยโม้คให้ไอ้ชิดหรือว่าเพราะตกใจกับเหตุการณ์

“มานี่ อย่าให้ต้องใช้กำลัง” ไอ้ชิดพูดอีก มันยิ้มแสยะ สีหน้าเหี้ยม

ไอ้นัยพยายามขัดขืนด้วยการยกมือทั้งสองของไอ้ชิดออกจากหัว แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะสู้แรงมันไม่ได้

“เฮ้ย มันไม่ชอบมึงก็อย่าไปบังคับมันสิ” ผมพูด พลางรีบเก็บดอใส่กางเกงเตรียมรับสถานการณ์ ตอนนั้นมือและปลายหัวดอยังเลอะน้ำว่าวอยู่เลยเพราะลืมติดเอากระดาษทิชชู่มาด้วย แต่ก็ช่างมันแล้วครับ ปล่อยให้มันเลอะเทอะไป

ไอ้ชิดไม่สนใจผม คงพยายามโน้มหัวไอ้นัยมาที่ดอของมัน เมื่อผมเห็นมันไม่ฟัง จึงตัดสินใจเดินเข้าไปขวางพลางปัดมือมันออกจากหัวไอ้นัย ไอ้ชิดนี่แรงโคตรเยอะเลย ขนาดผมช่วยด้วยแล้ว มือของมันก็ยังไม่หลุดจากการจับหัวไอ้นัย

“ไอ้อู มึงไม่ต้องเสือกเลย ไอ้สัตว์นี่” ไอ้ชิดด่าอย่างหยาบคาย ตอนนี้นิสัยที่แท้จริงของมันก็แสดงออกมา “ไอ้พงษ์”

เสียงไอ้ชิดร้องเรียกไอ้พงษ์ ไอ้พงษ์ก็เข้าใจความหมาย รีบเข้ามาลากตัวผมออกไป ไอ้พงษ์นี่อุบาทว์มากครับ ดอของมันยังครึ่งอ่อนครึ่งแข็งปล่อยให้แกว่งไปมาอยู่นอกกางเกง ไม่ยอมเก็บกลับเข้าไปเสียที มันรวบตัวผมกอดไว้แน่น ผมสู้แรงมันไม่ได้ ดิ้นอย่างไรก็ไม่หลุด

“เฮ้ย ช่วยไอ้นัยกันหน่อยสิโว้ย” ผมร้องเอะเอะบอกเพื่อนๆที่มาดูการแข่งขันชักว่าว

“เฮ้ย ใครอย่าเสือกนะโว้ย ถ้าเสือกต้องโดนกูกระทืบ” ไอ้ชิดขู่สวนเสียงร้องของผม

เพื่อนๆที่มามุงดูส่วนใหญ่ก็พวกไอ้ชิดอยู่แล้ว ดังนั้นผลก็คือมีใครช่วยไอ้นัยกันเลย คงดูกันเฉย ส่วนไอ้นัยแม้พยายามดิ้นแต่ก็ดิ้นไม่หลุด ถึงตอนนี้เอง ผมจึงได้ตระหนักว่าอิทธิพลของไอ้ชิดในฐานะหัวโจกของแก๊งนั้นมีมากเพียงใด