เกริ่นนำ
เรื่อง “เก็บฝันไว้ให้นายที่ปลายฟ้า” นี้เป็นภาค ๔ จากเรื่อง “เรื่องของอู” โดยภาคแรก (วัยเด็ก) เป็นเรื่องราวในวัยเด็กของเพื่อนรัก ๓ คน คือ นัย ชัช และอู ขณะเรียนอยู่ชั้นประถม ส่วนภาคสอง (วัยฝัน) เป็นเรื่องราวในลำดับต่อมาเมื่อทั้งหมดต่างเติบโตเป็นวัยรุ่นและเข้าสู่ชั้นมัธยมต้นอันเป็นวัยแห่งความฝันอันสดใส
ภาคสาม (วัยแสวงหา) เป็นเรื่องราวต่อมาเมื่ออูเติบโตขึ้น เรียนอยู่ในชั้นมัธยมปลาย และตระหนักว่าตนเองเป็นเกย์ อูเติบโตในบริบทของสังคมยุคที่สังคมทั่วไปยังมองรักร่วมเพศเป็นเรื่องที่ผิดปกติ ในช่วงนั้นเป็นยุคต้นที่เอดส์แพร่ระบาด และเนื่องจากโรคนี้แพร่กระจายในหมู่ชายรักร่วมเพศ ดังนั้นจึงมีคนบางส่วนจึงเข้าใจไปผิดไปว่าเกย์เป็นต้นตอของการแพร่ของโรคเอดส์ รวมทั้งบางคนก็คิดเลยเถิดไปถึงว่าเกย์ทุกคนในที่สุดต้องจบชีวิตลงด้วยโรคมรณะนี้ ดังนั้นรักร่วมเพศจึงยิ่งกลายเป็นเรื่องที่น่ากลัวและน่ารังเกียจสำหรับคนบางคน รวมทั้งพฤติกรรมทางเพศที่ผิดแปลกไปจากที่บรรทัดฐานทางสังคมกำหนดทำให้ผู้ที่เป็นรักร่วมเพศต้องถูกเยาะเย้ยและเหยียดหยาม
จากบริบทของสังคมดังกล่าว แม้อูจะตระหนักว่าตนเองเป็นเกย์ แต่บางครั้งก็ยากที่จะยอมรับในธรรมชาติของตนเองได้ อูเก็บซ่อนมันเอาไว้ในเงามืดของจิตใจ ไม่ยอมให้ใครเข้ามาพบเห็น ประกอบกับต่อมาอูได้รู้ว่าแท้ที่จริงตนเองเป็นต้นเหตุให้นัยก้าวเดินผิดพลาดในชีวิต จึงถูกติเตียนจากมโนธรรมอย่างรุนแรงตลอดมา จากเด็กที่ร่าเริงและมีผลการเรียนที่ดี อูกลายเป็นเด็กที่จมอยู่กับอดีต คิดมาก เก็บกด และผลการเรียนตกต่ำ มีปัญหากับทั้งที่บ้านและที่โรงเรียนจนเกือบจะต้องออกจากโรงเรียนกลางคัน เด็กชายรุ่นน้องซึ่งอูคิดว่าจะมาเป็นผู้ที่เยียวยาจิตใจให้แก่ตนเองก็ได้กลายเป็นผู้ซ้ำเติมให้สภาพจิตใจของอูย่ำแย่ลงไปอีก
แต่ชีวิตต้องเดินหน้าต่อไป ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ในที่สุดอูก็เริ่มเรียนรู้ที่จะก้าวข้ามอดีตอันเจ็บปวดที่เคยฉุดรั้งชีวิตอูมานาน อูเรียนรู้ด้วยบทเรียนที่บุคคลผู้เป็นที่รักของอูคนแล้วคนเล่าซื้อหามาให้ด้วยราคาแห่งชีวิต จนในที่สุดอูสามารถสอบเทียบชั้น ม.๖ ได้และสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้เมื่อจบชั้น ม.๕
ภาคสี่ (วัยแสวงหา) นี้เป็นเรื่องราวต่อมาเมื่ออูเติบโตขึ้นและเรียนอยู่ในระดับมหาวิทยาลัย มุมมองในชีวิตของอูเริ่มเปลี่ยนแปลงไปพร้อมกับกาลเวลาและการเติบโต ภาพฝันในวัยเยาว์เริ่มพร่าเลือนขณะที่ภาพความเป็นจริงของชีวิตเริ่มแจ่มชัดขึ้น อูยังคงแสวงหาความหมายของชีวิตและคุณค่าของการดำรงอยู่ เพื่อที่จะดำรงชีวิตอย่างมีศักดิ์ศรีและเกียรติภูมิ พร้อมกับมีสันติสุขในจิตใจ แต่จากประสบการณ์ชีวิตในช่วงมัธยม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของนัย เรื่องของบอย เรื่องของพงษ์ เรื่องของนน รวมทั้งชีวิตของอูเอง ทำให้อูพบว่าการที่จะอยู่อย่างมีศักดิ์ศรีและเกียรติภูมิพร้อมกับการใช้ชีวิตในแบบ ‘ผู้ชายรักกัน’ นั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ดังนั้นอูจึงยังคงต้องแสวงหาหนทางชีวิตของตนเองต่อไป
บุคคลและสถานที่ที่ปรากฏในเรื่องนี้ล้วนแต่เป็นการเขียนขึ้นจากจินตนาการทั้งสิ้น มิได้มีตัวตนอยู่จริง ดังนั้น หากมีบุคคลหรือสถานที่ในเรื่องที่เหมือนหรือคล้ายกับบุคคลหรือสถานที่ที่มีอยู่จริง ขอให้ทราบว่านั่นเป็นเพียงความบังเอิญเท่านั้น มิได้มีส่วนเกี่ยวข้องกันแต่อย่างใด
Wednesday, July 28, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
47 comments:
อยากรู้จังว่าการแสวงหาในภาคนี้จะเกี่ยวกับความรักหรือความจริงของชีวิต ติดตามเสมอครับ
โอมครับ
ขอบคุณมากครับอู
KTB
แย่เลย พยายามเล่น Starcraft II : Wings of Liberty
ทั้งๆ ที่ Spec ไม่ถึง ทำให้มารักอาอู ช้าเลย >.<
หลาน Arus ของอาอู
ขอบคุณครับที่มีเรื่องดีๆมาให้อ่าน อ่านแล้วมีแง่คิดเยอะเลยครับ
ชื่อเรื่องของภาค 4 ครั้งนี้ฟังแล้วเท่มากๆ และมีความรู้สึกว่ามีนัยยะสำคัญด้วยนะครับ
Federick
ป.ล.รออีเมล์ตอบกลับจากแฝด
ชื่อภาคนี้เท่ดีครับ
เป็นเรื่องแบบ yaoi เรื่องแรกที่หาบทรักแทบไม่เจอ
ช่วงนี้ลงไว๊ไว ขอให้เป็นแบบนี้ตลอดไปน้าคร้าบบ
การก้าวข้ามนั้นยากเสมอสำหรับคนที่จ่อมจมกับอดีต
ผมก็เป็นคนหนึ่งที่หวังว่าจะก้าวข้ามไปยังสิ่งที่ถูกที่ควร
แต่คนที่เก็บอดีตใจใส่ไว้ในอดีตอย่างผมมันช่างยากนักที่จะก้าวไป เหมือนเรากลัวกับอะไรบางอย่างในการจะก้าวข้ามมันไป
ผมเองก็ได้แต่หวังว่าจะทำได้เหมือนอาอู เอ๊ยย นายอูนะครับ ไม่รู้จะต้องใช้เวลาสักเท่าไหร่ถึงจะทำได้เหมือนนายอู อย่างอูนี่ก็ใช้เวลาปรับตัวอยู่หลายปี แต่นายหนิงนี่ไม่รู้จะต้องใช้เวลาเท่าไหร่
น้องๆที่ยังเรียนอยู่เป็นอย่างไรบ้างครับ สอบเสร็จกันหรือยัง ตั้งแต่ที่พี่หนิงมาทำงานนี่ คิดถึงชีวิตวัยเรียนมาก ถึงชีวิตวัยเรียนของพี่มันจะไม่สนุกนัก แต่อย่างน้อยเวลาในวัยเรียน กับวัยทำงานนี่มันก็ต่างกันเยอะ เพราะวัยทำงานเราต้องใช้ชีวิตด้วยความเร่งที่สูงกว่าวัยเรียน หลักการฟิสิกส์ บอกว่า ถ้าเราเคลื่อนที่ด้วยความเร่ง เราจะถึงจุดหมายเร็วขึ้น เวลาเองก็ไม่ต่างกันนัก มองในแง่ดี เวลาเดินเร็วขึ้น ถ้าเราก้าวให้ทันกับเวลา เราก็จะประสบความสำเร็จไวขึ้น แต่สำหรับบางคน ยกตัวอย่างพี่ การที่เราต้องแอคทีฟตัวเองตามเวลา ในขณะที่จิตใจยังคงหยุดอยู่ที่เดิม มันทำให้เราโหยหาอดีต และความหลังอยู่เหมือนกันนะ
อาๆ ทั้งหลายสบายดีมั้ยครับ ใกล้ไตรมาสสุดท้ายของปีแล้ว เดาว่า งานของแต่ละคนคงยุ่งมากมาย โดยเฉพาะ ลุงชะอู (อาชู)ของหนานหนุงหนิง (ไม่ได้แทนตัวเองว่าหนานมานานแระเนอะ อาเนอะ)
อาอูชอบตอบเมลกลับมาสั้นๆ เลยเดาทางไม่ถูก เอากอดดดด แทนความคิดถึงละกันครับ // กอดดด
พี่สาวลาดพร้าวที่รักคร้าบบ ไม่รู้ได้อ่านเม้นท์ในตอนที่แล้วผมมั้ย ผมยังอยากได้เมลพี่สาวดาวมหาลัยอยู่นะครับ อิอิ
ห่วงใยพี่ๆคนอื่นด้วยนะครับผม อากาศช่วงนี้ไว้ใจไม่ค่อยได้ รักษาสุขภาพกันด้วยทุกคนนะครับ
หลานหนิงหน่อง
หยิบถั่วต้ม,อ้อยควั่นพร้อมเชี่ยนหมากมาปูเสื่อรอดูหนังใหม่เรื่อง"เก็บฝันไว้ให้นายที่ปลายฟ้า" ณ.โรงละครอูเธียเตอร์ กันดีกว่า..ดูฟรีแถมมีเพื่อนใหม่ด้วยสิเอ้า!!
ชอบประโยคยาวๆนี้จัง..."ภาพฝันในวัยเยาว์เริ่มพร่าเลือนขณะที่ภาพความเป็นจริงของชีวิตเริ่มแจ่มชัดขึ้น อูยังคงแสวงหาความหมายของชีวิตและคุณค่าของการดำรงอยู่เพื่อที่จะดำรงชีวิตอย่างมีศักดิ์ศรีและเกียรติภูมิ พร้อมกับมีสันติสุขในจิตใจ"..ลงตัวดีจังเลยค่ะ..
หลานหนิงคะ..เมล์ปัจจุบันของดาวมหาประลัยนี่ บอกหมดเลยนะคะว่าชื่ออะไร รุ่นไหน ไว้ดาวคิดหาชื่อเมล์ใหม่ได้แล้วจะเมล์ไปบอกน้าตะเอง..รอหน่อยละกาน.555++
คนลาดพร้าว
"เก็บฝันไว้ให้..นาย..ที่ปลายฟ้า" ผมอึ่งๆไปร่วมนาทีเลย ความหมายมันบอกถึงความไม่สมหวังและไม่มีทางเป็นจริง เหมือน..
แต่มันก็เป็นต้นทางของ "..สันติสุขในจิตใจ" อันนิรันดร์
บางเรื่องเราก็ควรละทิ้งเรื่องราวได้ข้างหลังแล้วเดินหน้าต่อไป แต่บางเรื่องก็ควรเก็บมันไว้และจดจำเพื่อเป็นกำลังใจและจิตวิญญาณในการก้าวต่อไปในชีวิต
ขอฝากเพลง Stand by me ร้องโดย John Lennon วง The Beatles เป็นเพลงเก่าร่วม 40 ปีเห็นจะได้ เข้ากับชื่อตอนภาค 4 ได้อย่างดี ลองฟังครับ
http://www.youtube.com/watch?v=O4_ghOG9JQM
ชู
ชื่อเรื่องตอนใหม่นี้กินใจดีมาก เกริ่นนำก็อ่านแล้วได้ใจ แต่ทำไมอ่านแล้วรู้สึกเหงาๆก็ไม่รู้สิ
ขอบคุณครับที่มาเขียนต่อ
อ่านชื่อตอนแล้ว รู้สึกไกลๆ "เก็บฝันไว้ให้..นัย..ที่ปลายฟ้า"
ปลายฟ้ากับเส้นขอบฟ้า เป็นที่เดียวกันหรือเปล่าน้าอู
ปกติถ้าไม่มีเรื่องจริง คนจะไม่เก็บเอาไปฝัน มองในแง่ดี มีเรื่องเก็บไปฝันก็ยังดีกว่า
โทษที่ เขียนชื่อตอนผิด ต้องเป็น "เก็บฝันไว้ให้..นาย..ที่ปลายฟ้า" ถึงจะถูก
นัย
แค่ฟ้าที่กั้นไว้
ไม่อาจขวางใจที่ใกล้กว่า
แม้ไม่ได้คิดถึงทุกครั้งที่หลับตา
แต่ก็คิดถึงตลอดเวลาที่หายใจ
อยากเก็บฝันเรียงรายไว้ปลายฟ้า
อยากไขว่คว้าดารามาฝากฝัง
นุชน้องเจ้าอยู่แห่งไหนขอจงฟัง
ความคิดถึงแว่วดัง..ทุกค่ำคืน
ขอขอบคุณ กลอนคิดถึง จาก klonthai.com
ที่ให้ลอกมาแป๊ะไว้ครับ
ชู
แค่ฟ้าที่กั้นไว้
แค่ฟ้าที่กั้นไว้
ไม่อาจขวางใจที่ใกล้กว่า
แม้ไม่ได้คิดถึงทุกครั้งที่หลับตา
แต่ก็คิดถึงตลอดเวลาที่หายใจ
ขอขอบคุณ กลอนคิดถึง จาก klonthai.com
ตามอ่านอยู่ใกล ปัญหาช่วงนี้มันเยอะ ทำเอาอาร์เครียดเลยอะ
อาอูครับ
ขอย้อนไปถึงภาคที่แล้วหน่อยนะครับ
ผมว่าการที่เราเป็นอย่างนี้เหมือนมันไม่เป็นที่ยอมรับเลยจริงๆอะ
พอดีมันมีเรื่องที่ทำให้เพื่อนผมรู้ว่าผมเป็นเกย์
ตอนนี้ ทุกคนตีตัวออกห่างหมดเลย
เหมือนเราโดนลบไปกะทันหัน
แต่ตอนนี้สบายใจละ พอมีเพื่อนที่คุยด้วยบ้าง
แล้วก็ผมเข้าใจความรู้สึกอาอูกับบอยเลย มันเป็นยังไง
ผมเจอเรื่องนี้ รู้เลยว่ารู้สึกยังไงกะการที่เรา
บอกความรู้สึกกับเค้าแล้วเขาก็ตีห่าง ... ... ห่างไปไกล
PR
ถ้าเค้าวัดค่าของคนจากรสนิยมทางเพศ
ก็อย่าไปสนใจเค้าเลยอาร์เอ้ย...
ชอบเรื่องนี้มาก เนื้อเรื่องดี ตัวละครมีพัฒนาการที่น่าสนใจมาก ภาษาสวยแต่ไม่เว่อ เรียบง่ายแต่สามารถทำให้เกิดอารมณ์ร่วมได้ ไม่เคยอินกับเรื่องไหนมากเท่ากับเรื่องนี้ ตามอ่านมาเป็นปีๆ
ชื่อภาคนี้ชอบมาก แต่ไม่เชื่อหรอกนะว่าเป็นนิยาย
คนแอบอ่าน
มาต่อเร็วๆนะ อาอู
กัน
นายคนนั้นเป็นใครใคร่อยากรู้
รบกวนอูช่วยแจกแจงแถลงไข
อารมณ์นี้อยากแต่งกลอนถามอูไง
เก็บฝันไว้ให้นายไหนที่ปลายฟ้า
นัย
ช่วยหาเพลง ปลายฟ้า มาเปิดบ้าง
http://www.youtube.com/watch?v=wCBPGWlYoxI&feature=related
พี่สาวของผมถึงกับหอบเสื่อหอบหมอนมารออ่านเลยเหรอครับ ขอบคุณๆ ว่าแต่ป๊อบคอร์นกับหมากพลูนี่ไม่ค่อยเข้ากันเลยนะพี่ เอาเป็นทองหยิบ ฝอยทอง จะหรูกว่ามั้ย แล้วก็เสื่อนี่ต้องเสื่อจันทบูรพร้อมหมอนอิงสามเหลี่ยม นุ่งผ้าซิ่นด้วย ทำผมสั้นๆ เสยหน่อย คาดเข็มขัดนาก แค่นี้ก็เป็นคุณท้าวสมัยต้นรัตนโกสินทร์ได้แล้ว
หลานหนุงหนิงหายไปสักระยะ หวังว่าเรื่องโปรคงผ่านไปโดยเรียบร้อย อย่ากอดอาแรงนักล่ะ เดี๋ยวหายใจไม่ออก ขาดใจกันพอดี
เรื่องชื่อเรื่องนั้นมีความหมายหลายนัยครับ หมายถึงหลายนัยยะ ไม่ใช่มีนัยหลายคน หัวใจให้นัยคนเดียว คือว่าหลายนัยยะแล้วแต่ว่าใครจะตีความอย่างไร ค่อยๆอ่านไปก่อนครับ แล้วจะค่อยๆเห็นได้เอง ชีวิตมหาลัยก็เป็นอีกแบบหนึ่ง
ส่วนที่นัยถามมานั้น ถามเป็นกลอนเสียด้วย ผมยอมแพ้ครับ เรื่องกำลอนนี่ไม่สันทัดเอาเลย ถนัดแต่ปิดเปิดกลอนประตู นาย ที่ว่านั้นคือใครนั้นก็ไม่บอก ให้ย้อนไปอ่านย่อหน้าข้างบนนะ
เรื่องของหลานอาร์ อาว่าสังคมยุคนี้เปิดกว้างกว่าเดิมมากนะหลาน วัยรุ่นชายหลายคนเปิดเผยว่าตนเองเป็นเกย์ เพื่อนๆก็รู้กันหมด บางคนก็มีแฟนเป็นผู้ชายอย่างเปิดเผย รู้กันในหมู่เพื่อน การยอมรับในภาพรวมแล้วถือว่าดีกว่าในยุคของอามากเลยทีเดียว แต่ในส่วนของหลานอาจอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ยังไม่เปิดรับนัก แต่ชีวิตมักมีหนทางครับ
อ้อ วันก่อนมีคนถามว่าตกลงสอบติดมหาวิทยาลัยไหนกันแน่ เอาไว้ตอนที่ ๑ ก็จะทราบครับ ช่วงนี้เดาๆกันไปก่อน
อู
อ้อ ขอบคุณพี่ชูและเม้นข้างบนสำหรับเพลงครับ ไพเราะทั้งคู่เลย เมื่อก่อนก็ชอบฟังปลายฟ้า
อู
แหมอู..เล่นย้อนยุคไปโน่นเลยนะ พี่คว้าแค่ถั่วต้มกะอ้อยควั่นเท่านั้นเอง อย่างมากก้อมีกาละแมติดมือมาอีกอย่างแล้วป๊อบคอร์นมันมาได้ยังไงล่ะเนี่ย เอ่อ..ว่าแต่เป็นคุณท้าวควบตำแหน่งดาวนี่ไม่เลวเหมือนกันนะ
คุณท้าวขอทายเป็นคนแรกเลยแล้วกันว่า อูไปเรียนซะไกลสุดกู่ ไกลกว่าม.ช.ด้วยเอ้า..แต่ใกล้กับที่เพิ่งไปมาหยกๆในภาคที่แล้ว..ธงคุณท้าวจะหักป่าวน้อ?
หลานหนิงได้รับเมล์แล้วยัง คุณทวดเฮ้ย!คุณท้าวส่งไปตอนก่อนบ่ายสามนี่เอง
คนลาดลาดพร้าว
ที่บอกว่าคุณท้าวนี่คือท้าวยายม่อมนะครับ
"ไกลกว่าม.ช.ด้วยเอ้า..แต่ใกล้กับที่เพิ่งไปมาหยกๆในภาคที่แล้ว." พี่หมายถึงที่ไหนครับ ที่เพิ่งไปมาหยกๆ งงนิดหน่อย
อู
เอ้า!ท้าวยายม่อมก้อด้าย..เพราะแป้งนี้หายากแถมทำอะไรก้ออร่อย ยิ่งขนมไทยทั้งหลายด้วยละก้อเข้ากั๊น เข้ากัน นับว่ายังไม่หลุดไปจากความเป็นไทย ดาวยอมค่ะ(สิ้นปีขอโล่อนุรักษ์ไทยดีเด่นด้วยนะอู)
คณะวิทยาการจัดการ ม.อ.(ม.สงขลานครินทร์)เป็นคำตอบสุดท้ายก๊าบ!!
คนลาดพร้าว
ไม่ได้เข้ามาพักหนึ่ง กลับมาอีกทีขึ้นภาค 4 แล้วหรอครับอาอู หวังว่ายังคงสบายดีนะครับ พักนี้ผมยุ่งมากเลย เวลาว่างไม่ค่อยจะมีเท่าไร ผมตอนนี้ต่างจากม.ต้นลิบลับเลยอะ ขยันขึ้นเยอะ 55 แต่ตอนนี้กำลังตามอ่านอยู่ครับ เริ่มว่างบ้างแล้ว เรื่องของอาอูยังน่าอ่านเหมือนเดิม^^
หวังว่าทุกคนคงสบายดีนะคับ รักและคิดถึง
ปล.ขอบคุณอาอูครับที่มาเขียนต่อให้
Sea~~!!
นึกว่าพี่อูจะให้รอจนออกพรรษาซะแล้น
ขอบใจนะคะที่มาเร็ว
หลาบค่ะ
สวัสดีครับพี่อู และทุกๆคน
รวมถึงลุงชูด้วย
ทะเลกลับมาแล้วเหรอ เรียนหนักมั๊ย
คิดถึงทุกคนเลย
IZ
ปูเสื่อรอ
thom
เป็นนิยายเรื่องแรกที่ผมตั้งตารอคอยอ่านต่อเนื่องมาเป็นปีแล้วครับ
ดีใจจังได้อ่านต่อ
ขอบคุณครับพี่อู
ไก่
เข้ามารอด้วยคนครับ เดาเล่นๆก่อนว่าเป็น มข. รึป่าวครับ
ปล. คิดถึงนัยล่ะสิคัฟเนี่ยะ ^^
OaH. ครับ
ดีใจที่ได้เจอ IZ อีกเช่นกัน..สวัสดีครับ
รวมถึง Bomber Boy ด้วยเช่นกัน เห็นแว้บๆ ตอนก่อนหน้านี้ สบายดีนะครับ
หลานทะเลก็เช่นกัน..Welcome home..ครับ
ชู
ปล.หลานหนิงอย่ากอดนาน เดี๋ยวพุงอาจะเสียรูปเอาได้ อุตส่าห์เลี้ยงไว้ตั้งนาน
บอยมาอีกคนแล้วครับ ทุกคน มาเริ่มต้นชีวิตใหม่กับภาคใหม่ อิอิ
ภาค 4 จนได้
ผมสะสมเพลง ที่ ได้จากเรื่องของอูด้วยน่ะครับ(mp3)
ขาดอยู่ เพลงเดียว เพลง red red rose น่ะคับ
ถ้ายังไงก็รบกวนหน่อยน่ะครับ
จะได้ครบอัลบั๊ม
tl000
เริ่ดสุด
รออ่านมาต่อเร็วนะคับ
ชอบเรื่องที่อาอูมากครับ คิดถึงอานัยมากๆๆเลยครับอยากให้อาอูสมหวังกับอานัยจังเลยครับ ไม่อยากให้ความรักของอาอูออกมาเป็นแบบนี้อ่ะครับ รอเป็นกำลังใจให้อาอูน่ะครับ
มอ. ปัตตานี ครับ
เป็นคำตอบสุดท้าย เพราะใกล้กับหาดใหญ่ และ นราธิวาส
มีคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่นั่น (ตึก ๒๕)
หุหุ
OaH...
^ ^
ตามอ่านทันซะทีคับ เยอะมากจริงๆ- -"
เรื่องที่อาอูต้องจบ ม.6 ที่ผมเข้าใจคือเรื่องของการอาลัยคิดถึงรร.เก่า ซึ่งสำหรับผมนั้นผมมีความหลังอยู่มากมาย ทั้งเรื่องดีๆเรื่องแย่ๆหลายเรื่อง รร.สอนผมหลายเรื่องคับ ไม่ใช่แค่ความรู้อย่างเดียว แต่เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับผมในที่แห่งนั้นได้สอนให้ผมรู้จักคิด เห็นอะไรใหม่ๆได้อีกมาก ที่ผมบอกว่าผมเข้าใจเพราะตอนนี้ผม ม.4แล้ว แต่ผมย้ายรร.ออกมาคับ ที่ผมคิดถึงที่สุดคือเพื่อนกับครูอาจารย์ มาอยู่ที่นี่แล้วชีวิตผมยุ่งจริงๆ ทั้งเรื่องเรียนพิเศษอีก เวลาว่างแทบไม่มีเลย อยากกลับไปจริงๆคับ ตอนผมบอกเพื่อนๆว่าจะไปที่อื่น ก้ะว่าจะไปเที่ยวด้วยกันก่อนซะหน่อย ผลสุดท้ายก็ไม่ได้ไปคับ มีเรื่องซะก่อน เสียดายจริงๆT^T แต่ผมถือว่าชีวิตมันต้องเดินต่อไป คิดซะว่าถ้าเกิดว่าเราเหนื่อยช่วง 3 ปีนี้ให้คุ้ม คงคุ้มค่ากับมหาลัยซึ่งเป็นทางต่อไปของเราได้ คิดแบบนี้ก็พอจะลดความท้อความเหนื่อยลงได้คับ
พี่iz เรียนโคดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดหนักเลย 555 อย่างว่าอะ บอกแล้วว่าขยันยังกับคนละคนตอน ม.ต้นเลย เหนื่อยมากคับ Life goes on.
ลุงชูผมกลับมารอบนี้ยังไม่รู้เลยคับ จะมาได้บ่อยๆหรือเปล่า อย่างว่า ช่วงนี้มันยุ่งจริงๆ แต่ถ้ามีโอกาสมาแน่คับ -.-
เดาว่ามหาลัยจุฬาละกันนะคับ
Sea~~!!
ติดตามอูนะครับ
)^_^(ที่38 อรุณสวัสดิ์ครับ นึกว่าชื่อเรื่องจะเปลี่ยนเป็นวัยอย่างอื่น แล้วนายในชื่อเรื่องนี่หมายถึงใครครับ น้องบอยป่าว
ดีใจ...ครับ
ที่ภาคนี้มาเร็ว
เห็นหลายๆคนเดาว่า อู สอบได้ที่ไหน
เอ...คุณอูว่าสอบได้คณะเทคโนโลยี...ไม่ใช่หรือครับ ทำไมมาเดาว่า เป็นคณะวิทยาการการจัดการได้ล่ะครับ แล้ว...คนลาดพร้าว จะส่งคุณอูไปอยู่หาดใหญ่ หรือ ปัตตานีเลยหรือ
ชื่อคณะที่ขึ้นต้นด้วยคณะเทคโนโลยี ของมหาวิทยาลัยใหญ่ๆ ก็มี
คณะเทคโนโลยีสารสนเทศ และการสื่อสาร มหาวิทยาลัยศิลปากร แต่ก่อตั้งปี 2546 อูคงเรียนจบ แล้วทำงานได้ 12-13 ปีแล้วล่ะ
หรือ...คณะเทคโนโลยีสารสนเทศ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้า เจ้าคุณทหารลาดกระบัง เปิดเรียน ปี 2537 อูน่าจะเรียนเรียนจบปีนั้นพอดี
ถ้าเป็น...คณะเทคโนโลยีสารสนเทศ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี ก็เปิดสอน ปี 2538เปิดช้ากว่า ลาดกระบัง 1 ปี
อันนี้ไม่น่าใช่..คณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม ตอนนั้นมหาวิทยาลัยต่างๆ ยังไม่มี
คณะเทคโนโลยีการประมงและทรัพยากรทางน้ำ ม.แม่โจ้ ใกล้มอชอดี อันนี้ก็ตั้งเป็นคณะก็ปี 2548
ตอนนี้ก็เหลือ แค่...
คณะเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยขอนแก่น...กับ...คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้า เจ้าคุณทหารลาดกระบัง
แต่ขอฟันธงแบบไม่กลัวหน้าแตกครับว่า...
มข.
เพราะอะไรหรือครับ แบบเดาๆ นะครับ
1.คุณอู กล่าวแต่ เหนือ ใต้ ไม่มีแถวอีสานเลย หลอก คนอ่านในบล็อกให้ไขว้เขว่ละซี...
2.รู้เรื่องมอชอเยอะ ขึ้นไปหาเอ๊ด เที่ยวมอชอได้บ่อย ง่ายกว่า นั่งรถจากขอนแก่นสายตรงก็10-12ชม.เอง ถ้าอยู่ ลาดกระบัง คงหาข้ออ้างไป เชียงใหม่ยาก
3.ไม่ได้ดูถูกนะครับ ตามที่คุณอู เล่ามาบอกว่า อู ได้เกรดประมาณ 2.8 เอง จะสอบเข้า ลาดกระบังติดหรือ ยิ่งสอบเทียบมาด้วย แล้ว มีแต่เรื่องสารพันให้คิดมากอีก...แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งนี่ คิดอะไรมากมาย
4.คณะที่...อูเลือก 5 อันดับแรกเป็นคณะแพทย์หมด มหาวิทยาลัยกลางเก่า กลางใหม่ ก็น่าจะเป็น ที่อีสานล่ะ
...เลือกเป็นหมอ เพื่อไว้รักษาแม่ เลือกเทคโนโลยีไว้เพื่อธุรกิจของพ่อ...
แม้ใจจริงของผมอยากให้อูสอบติดที่กรุงเทพฯมากกว่า เพราะจะได้มีโอกาสเจอบอยอีก เพราะผมเชื่อว่า บอยก็มีใจให้อู เช่นกัน เพียงแต่ ยังไม่สามารถยอมรับตัวเองได้ ผมก็เป็นลูกคนเล็ก
จึงชอบที่จะมีน้องชาย น่ารักๆสักคน แบบบอย และก็หวังว่า...นาย คนนั้นในภาค 4 นี้ จะเป็นบอย
จะรออ่านตอนต่อไปครับ
*** P ***
ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน กลับมาอีกทีมีภาคสี่ (วัยแสวงหา) แล้ว ขอบคุณนะครับที่ไม่ทิ้งแฟนคลับไปไหน จะพยายามเข้ามาเมนต์ใหห้พี่อูบ่อยๆ นะครับ
ฝากความคิดถึงๆ เพื่อนทุกคนด้วย
Bomber_Boy
ระหว่างรออูพักยก ขออนุญาตสวมวิญญาณหมอดูฟันธงโชะเชะไปตามเรื่องตามราวนะคะ ฟันแบบไม่กลัวหน้าแตกด้วยสิเอ้าเพราะเคยรู้มาว่า หากแตกแอนตาซิลเค้าแจก3,000บาท(เดี๋ยวนี้ยังแจกอยู่มั้ยเนี่ย555+)
....
แม่หมอขอฟันธง คณะวิทยาการจัดการเหมือนเดิมค่ะ
แถมเพิ่มสาขาด้วยเป็นสาขาการจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศ เปิดสอนเมื่อปีพ.ศ.2528(เดิมชื่อสาขาคอมพิวเตอร์ธุรกิจ) เอาล่ะสิ..เปิดหน้าซะขนาดนี้ สงสัยจะได้รับเงินติดปลายนวมจากแอนตาซิลคราวนี้ล่ะม้างงงง..หุ หุ
คนลาดพร้าว
p 3 เม้นต์ติดกันเลย
55555
นี่ก็คอมเมนต์ที่สี่สิบกว่าแล้ว พี่ ments42 มาได้แล้วครับ น้องๆรออยู่
ไม่เห้นเด็กวางระเบิดตั้งนาน คิดถึงครับ นานๆได้ทักกันที
t1000 ผมมี Red, Red Rose เก็บไว้หลายฉบับมาก ที่เป็น mp3 ก็มีอยู่หลาย ฟอร์แมตอื่นก็มีอีก เมื่อขอ mp3 ก็เลยไปเลือกมา แต่เลือกไม่ถูก เพราะว่าไพเราะทั้งนั้น เลยเหมามาหลายๆเพลง มีทั้งนักร้องชาย นักร้องหญิง (ของ eva cassidy ก็มี) ร้องประสานเสียงก็มี ร้องแบบอุปรากรก็มี และแบบเพลงบรรเลงก็มี ลองฟังดูละกัน โดยเฉพาะเวอร์ชันประสานเสียง ผมฟังแล้วเหงาโคตรเลย ทำไมเป็นงั้นได้
ตอน 1 จะมาเร็วๆนี้ครับ ใครธงหัก ใครจะได้สร้อยแอนตาซิน จะได้รู้กัน
อู
อ้อ ลืมให้ลิงก์ ไม่รู้ว่ามันจะถูกลบเมื่อไร รีบหน่อยละกันครับ
http://www.mediafire.com/?39zod6yi0d7ftzc
อู
ออกมาทำนายทายทักกันใหญ่เลยว่าพี่อูติดที่ไหน...
ต่อไปจะมาทักทายบ่อยๆ นะครับพี่อู
กำลังโหลด ที่ผมชอบ เป็นเวอร์ชั่น
ของนักร้อง ที่ชื่อ อะไร เบิร์นๆ นี่แหระ
ไม่รู้มีป่าว ยังโหลดไม่เสร็จ
ยังไงก็ขอบคุณน่ะคับ ผมไม่ชอบ เพลงสายชลเลย
tl000
คอยติดตามอยู่เสมอ
โดนอาจารย์ทีสอบสัมภาษณ์ท่านหยอกนิดหยิกหน่อย
แต่ก็ผ่านมาได้ใช่ป่างน้องอู ถึงเวลาเริ่มต้นแสวงหา
แสงหาความรักเพื่อเติมเต็มความเหงาในใจหรือเปล่า
ป้าขวัญเอาใจช่วยจ๊ะ
อิอิ
andy_kwan
Post a Comment