Monday, September 3, 2007

ตอนที่ 58

เย็นวันนั้น ผมกลับไปที่หอด้วยความอิ่มเอม ปนผะอืดผะอม เพราะว่ารสชาติน้ำว่าวที่กลืนลงคอไปนี่มันแย่จริงๆ

ไอ้ชัชยังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น หรือห้องอเนกประสงค์ เพราะใช้ทำได้ทุกอย่างตั้งแต่ดูทีวี นั่งเล่น นั่งคุย เล่นเกม ฯลฯ ผมไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อเย็นให้ไอ้ชัชฟัง เพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นพูดอย่างไร เดี๋ยวมันก็จะว่าทำไมไม่ชวนมันด้วย แล้วก็จะพานน้อยใจอีก

แต่ความจริงก็คือ ผมก็ไม่อยากชวนมันด้วยแหละครับ ตอนนั้นรู้สึกอยากมีความสุขกับไอ้นัยเพียงแค่สองคนบ้าง ไม่อยากให้คนอื่นมาแบ่งด้วย แม้แต่ไอ้ชัชก็ตาม เพราะเท่าที่ผ่านมาส่วนใหญ่ ผมมีอะไรกับไอ้ชัชค่อนข้างมาก รวมทั้งแบบว่าวหมู่ก็มี แต่ไม่ค่อยมีโอกาสได้ทำอะไรกับไอ้นัย ก็ไม่ได้เบื่อไอ้ชัชนะครับ คือ...มันอธิบายไม่ถูก ไม่รู้จะบอกอย่างไรดี

- - -

หลังจากวันที่ไอ้ชัชร้องไห้ ผมก็พยายามทำดีกับมัน ปกติก็ทำดีอยู่แล้วนะครับ แต่หลังจากนั้นก็ยิ่งดีกับมันกว่าเดิม เหมือนกับอยากจะชดเชยความรู้สึกผิด ส่วนชัชเองก็ดูจะทำตัวดีขึ้น มันงอแง กวนประสาท ต่อล้อต่อเถียงกับผมน้อยลง ผมว่ายังไงมันก็ว่าตามนั้นโดยไม่ค่อยต่อความยาวสาวความยืดเหมือนที่ผ่านมา อีกทั้งยังติดผมแจยิ่งกว่าเดิม ไม่ว่าผมจะไปไหนก็มักตามไปเป็นเพื่อนผมเสมอ จะนั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบตอนกลางคืน มันก็ไปนั่งอ่านการ์ตูนเป็นเพื่อน มันบอกว่ากลัวผมเหงา ถ้าเป็นแต่ก่อนมันก็หนีไปนอนอุตุแล้ว แต่ก็ดีจริงๆละครับ มีมันแล้วไม่ค่อยเหงา

ส่วนทางด้านเซ็กซ์นั้น ไอ้ชัชกับผมมักมีอะไรกันบ่อยๆตอนดึก เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยชักว่าวหรือถูไถกันแล้วครับ ตั้งแต่โม้คเป็นนี่มักอมให้กันมากกว่า เพราะให้ความรู้สึกที่เสียวดีกว่า แต่ไม่กลืนน้ำว่าวของกัน เพราะมันคาว ไม่ค่อยชอบ เวลาน้ำแตกก็บ้วนออกมา

เหตุการณ์ในช่วงนั้นก็คงดำเนินไปเช่นนี้เรื่อยๆ ยิ่งใกล้วันสอบ ไอ้นัยก็ยิ่งดูเคร่งเครียด พอมันเครียด ผมก็เครียดไปด้วย ไอ้ชัชเองก็พลอยซึมไปอย่างเห็นได้ชัด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเหมือนกัน ถามมันมันก็เงียบๆ ตอนนั้นผมกำลังดูหนังสือแบบเอาเป็นเอาตายอยู่เหมือนกัน ก็เลยไม่ได้สังเกตและใส่ใจกับความผิดปกตินี้มากนัก

และแล้ว ในที่สุดวันสอบคัดเลือกเข้า ม.๑ ก็มาถึง วันนั้นเป็นวันเสาร์ครับ เดือนธันวาคม วันที่เท่าไรจำไม่ได้หรอกเพราะว่ามันนานมาแล้ว

ก็อย่างที่เคยเล่าไปแล้วว่าการสอบคัดเลือกในสมัยที่ผมเรียนอยู่นั้น โรงเรียนมัธยมในกรุงเทพฯจะสอบพร้อมกัน แต่ว่าแต่ละโรงเรียนออกข้อสอบกันเอง ใครอยากเข้าโรงเรียนไหนก็ไปสอบที่โรงเรียนนั้น

และเนื่องจากที่บ้านของผมไม่สนับสนุนให้ผมย้ายโรงเรียน ดังนั้นจึงไม่ได้ส่งเสริมอะไรผมในเรื่องการเรียนพิเศษ แต่อย่างไรก็ดี ในวันสอบนั้นจะต้องมีผู้ปกครองมาพาออกไปจึงจะออกจากหอไปสอบได้ จะให้ป๋าของผมมาพาตัวผมไปสอบเห็นจะไม่มีทาง เพราะไม่ใช่เดินทางใกล้ๆ ที่จริงเดินทางไปสอบเองมันก็ไปได้อยู่หรอกครับ เพราะรู้สายรถเมล์แล้ว นั่งรถเมล์จากหน้าโรงเรียนไปสุดสายก็ถึงพอดี แต่ปัญหาอยู่ที่ออกจากหอโดยไม่มีผู้ปกครองมารับตัวไม่ได้ต่างหาก

แต่เหตุการณ์ก็ไม่แย่อย่างที่คิด เพราะว่าวันนั้นทางโรงเรียนไม่ค่อยเข้มงวด คงจะเข้าใจปัญหาของเด็กหอ ก็เลยอะลุ้มอล่วยให้เป็นพิเศษ สรุปว่าคุณอาไอ้นัยเป็นคนมารับผมออกจากหอ แล้วก็เดินทางไปสอบพร้อมกับไอ้นัย

“ไอ้ชัช กูไปล่ะนะ” ผมบอกลาไอ้ชัชในตอนเช้า ก่อนออกจากหอ วันนั้นไอ้ชัชหน้าตาไม่ค่อยดี ที่จริงไม่ค่อยดีมาสักพักใหญ่ๆแล้ว

“มึงจะทิ้งกูไปเรียนที่อื่นจริงๆเหรอ” ไอ้ชัชถามผมด้วยท่าทีซึมๆ แต่ผมก็ไม่ได้เฉลียวใจอะไร ก็เลยตอบออกไปว่า

“ถ้าสอบติดก็ไปละวะ ถ้าไม่ติดก็ไม่ไป”

แล้วผมก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก รีบออกจากหอไปกับอาไอ้นัยเพื่อไปสอบ

- - -

ข้อสอบคัดเลือกเข้า ม.๑ นั้นก็ไม่ยากเท่าไรนะครับ ในความคิดของผม วันนั้นผมทำได้คิดว่าเยอะทีเดียว หลายต่อหลายข้อออกตรงตามข้อสอบเก่า ดังนั้นแม้ผมไม่ได้ไปติวที่ไหน แต่เนื่องจากดูข้อสอบเก่ามาค่อนข้างเยอะ ก็คิดว่าพอทำได้ ข้อสอบก็มีหลายวิชาครับ คณิตศาสตร์ อังกฤษ สังคม ภาษาไทย ฯลฯ

ผมทำข้อสอบเสร็จค่อนข้างเร็ว จำได้ว่าเสร็จก่อนเวลา เลยออกมานั่งคอยไอ้นัยที่หน้าห้อง เห็นมันนั่งกุมขมับทำข้อสอบ ที่จริงก็ไม่ได้กุมขมับหรอกครับ ทึ้งผมเล่นมากกว่า คือมันนั่งทำข้อสอบไปก็ดึงผมตัวเองไป สงสัยจะเครียดกับข้อสอบ

“เฮ้ ไอ้นัย เป็นไงบ้าง” ผมถามไอ้นัยหลังจากที่มันเดินออกมาจากห้องสอบ พอสอบเสร็จผมก็โล่งแล้วครับ จะได้จะตกก็ช่างมัน หมดเวรหมดกรรมกันเสียที นึกอยู่แค่นั้น ดังนั้นพอสอบเสร็จก็กลับมาอารมณ์ดีเป็นไอ้อูผู้ไม่เคร่งเครียดคนเดิม ส่วนไอ้นัยนั้นยังมีอาการเมาข้อสอบค้างอยู่ เพราะตอนขากลับที่นั่งกลับมากับมันในรถ มันบ่นกับอามันตลอดทาง ว่าข้อนั้นสงสัยจะตอบผิด ข้อนี้ก็สงสัยจะตอบผิด ฯลฯ

ชีวิตหลังสอบคัดเลือกเสร็จก็ไม่มีอะไรแล้วครับ ต่างคนต่างก็รู้สึกโล่งและหมดภาระ ชีวิตก็กลับมาเข้าที่เข้าทางเหมือนเดิม เด็กๆส่วนใหญ่ก็กลับมาร่าเริงและเล่นกันสนุกเหมือนเดิม รวมทั้งไอ้นัยด้วย ไอ้ชัชเองก็พลอยกลับมามีอารมณ์ดีไปด้วยเพราะว่ามีเพื่อนๆให้เล่นให้แหย่เยอะเหมือนเดิม

ไอ้นัยกลับมาถูกเพื่อนๆแกล้งด้วยการจับจู๋เหมือนเดิม และมันก็ยอมเพื่อนๆไม่เคยขัดใจใครเหมือนเดิมเช่นกัน ไอ้ชัชเองก็แกล้งไอ้นัยอย่างมันมือ เอาเครื่องเขียนไปซ่อนบ้าง จับจู๋มันบ้าง สารพัดจะแกล้ง

“มึงไปเก็บกดมาจากไหนวะไอ้ชัช” ไอ้นัยบ่นอุบอิบ “ตั้งแต่สอบเสร็จชอบแกล้งกูเสียเรื่อย”

“ก็ช่วงก่อนสอบกูไม่ได้แกล้งมึงนี่ ตอนนี้เลยแกล้งแบบคิดดอกเบี้ยทบต้น” ไอ้ชัชพูดหน้าตาเฉย “อีกหน่อยมึงก็ไม่ได้อยู่ให้กูแกล้งแล้วด้วย” พูดจบไอ้ชัชก็หน้าหมองไปนิดหนึ่ง

“เออ สมพรปากเถอะมึง” ไอ้นัยบอก “ถ้ามึงแกล้งกูแล้วกูสอบเข้าได้จริง กูยอมให้มึงแกล้งทุกวันเลย”

“ก็กูแกล้งมึงอยู่ทุกวันอยู่แล้วนี่ มึงไม่ยอมก็ต้องยอม” ไอ้ชัชพูดจบก็ตบหัวไอ้นัยไปหนึ่งป๊อก

“โอ๊ย” ไอ้นัยร้อง “ไอ้เปรต เดี๋ยวกูเยี่ยวรดที่นอน”

10 comments:

Anonymous said...

ขอบคุณครับ อ่านทีไรรู้สึกดีทุกทีครับ คิดถึงเพื่อนเก่าอ่ะครับ ถึงแม้จะไม่มีอะไรพิเศษกัน แต่ก้อทำให้คิดถึงวันเก่าๆ ครับ
มาต่อเร็วๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับ

Anonymous said...

ขอบคุณครับคุณอู ที่มาต่อให้ สงสารชัชอีกแล้วอ่ะครับ ถ้าอูกับนัยสอบติด ชัชจะอยู่กะใครอ่ะครับ
ยังไงก้อจะเป็นกำลังใจให้นะครับอู
กร ครับ

Anonymous said...

อ่านแล้วคิดถึงสมัยเป็นนักเรียนมัธยมปลาย

วันน้นเป็นวันสอบไล่วันสุดท้าย...

ก่อนเข้าห้องสอบตอนเช้าเราก็เข้าแถวเคารพธงชาติตามปรกติ

มีเพื่อนคนหนึ่งพูดว่า ..นี่เป็นวันสุดท้ายแล้วนะ ที่เราจะเคารพธงชาติกันแบบนี้...

เวลาผ่านมาร่วม 30 ปี ..ยังไม่ลืมความรู้สึกวันนั้นเลย

Anonymous said...

เหตุการณ์กลับมาเป็นปกติแล้ว ก้อไม่ค่อยเครียดกันเท่าไหร่ แต่ที่เครียดมากก้อเป็นชัช
ชักสงสัยว่านัยกับอูจะสอบได้ที่เดียวกัน
แต่อูจะได้ไปเรียนป่าวเพราะเตี่ยคงไม่ยอมแน่
อูอาจได้เรียนที่เดียวกับชัชต่อไป
นัยคงต้องย้ายไปเรียนที่ไหม่
แต่ก้อคงได้เจอกับอูกับชัชบ้าง
อาจจะเป็นตอนปิดเทอมไปพักบ้านสวนกัน
เดาเอาครับ

KTB

Anonymous said...

หายไปหลายวันเลยนะครับ อู มารออ่านทุกวันเหมือนเดิมครับ เมื่อไหร่จะมาต่อซะทีอ่ะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
กร ครับ

Anonymous said...

คิดถึงครับ รออยู่นะครับ
ทั้ง 3 คนเลย อู นัย ชัช คับ
เกือบ จบ ป. 6 แล้ว
เล่าต่อ ม. 1 ด้วยนะคับ
KTB

Anonymous said...

มารอตอนที่ 59 อยู่ครับ รีบมาต่อเร็วๆ นะครับ
กรครับ

Anonymous said...

เงียบหายไปหลายวัน มาต่อเร็วๆนะครับ
กร ครับ

Anonymous said...

เป็นรัยป่าวค้าบบ ดูแลสุขภาพด้วยนะคับ เป็นห่วงคับ เห็นหายไปนาน พักผ่อนมาก ๆนะครับ งานหนักป่าวคับ
เป็นกำลังใจให้คับ สบาย ๆ ว่างเมื่อไหร่ค่อยมาโพสต์ต่อ
คับ รอได้เสมอ เมื่อไหร่ก้อได้คับ แต่อย่าหายไปนะคับ
ขอบคุณครับ
KTB

Anonymous said...

อ่านแล้วได้หลายอารมณ์ดีครับ ดูคุณใจเย็นที่จำค่อยๆนำเสนออีกความรู้สึกหนึ่งที่มากกว่า sex น่ะครับ
ดีครับ แล้วผมจะติดตามต่อไป

สันต์ครับ