Sunday, September 23, 2007

ตอนที่ 60

เช้าวันรุ่งขึ้น...

ผมกับไอ้ชัชยังคงปั้นปึ่งใส่กัน เช้านั้นทั้งเช้าเราไม่พูดกันเลย ผมจะรอให้มันมาง้อ มันก็ไม่ง้อสักที ไอ้ชัชเองก็คงคิดเช่นเดียวกับผม ในที่สุดก็เลยอยู่ในสภาพยันกันแบบนั้น

ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว จากนั้นก็ออกจากหอตรงดิ่งไปยังห้องเรียน ที่จริงก็ต้องตรงดิ่งไปนั่นแหละครับ เพราะถ้าไม่ไปที่ห้องเรียนก็ไม่รู้จะไปที่ไหนเหมือนกัน ไอ้ชัชก็รีบเดินตามประกบผม แต่ไม่พูดไม่จาสักคำ

พอไปถึงห้องเรียน เห็นไอ้นัยนั่งท่องหนังสืออยู่ที่โต๊ะแล้ว

“ไอ้นัย” ผมพูดเบาๆกับมัน เพราะในห้องเรียนมีคนอยู่กันหลายคน “กูมีเรื่องจะถาม ออกมาคุยกับกูนอกห้องหน่อยดิ”

ปากชวนมัน แต่ที่จริงพอพูดจบผมก็ไม่ปล่อยให้มันตั้งตัว ลากมันออกมาจากห้องทันที ไอ้ชัชก็ตามมาด้วย แต่ผมไม่สนใจมัน อยากฟังก็ฟังไป ที่จริงจะไล่มันกลับไปไม่ให้ฟังผมก็ไม่กล้าทำครับ สงสารมัน ถึงเคืองมันแต่ก็ไม่อยากเห็นมันร้องไห้อีก

“มีไรเหรอ” ไอ้นัยถาม ทำหน้าเหรอหรา

“อ้า... เอ้อ... อ้า...” ผมอยากจะถาม แต่ถามไม่ออก ได้แต่อึกอัก

“ฮึ แปลกแฮะ ออกมาแล้วไม่พูด งั้นกูกลับเข้าห้องก่อนนะ” ไอ้นัยพูดยิ้มๆ ท่าทางคงจะอยากแกล้งผม เพราะปกติมันไม่ทำแบบนี้

ผมรีบคว้ามันเอาไว้ แล้วตัดสินใจถามออกไป

“ไอ้ชัชมันเล่าว่าเมื่อวานมึงกับมันไปโม้คกันที่ห้องน้ำประถม” ผมพูด

“ฮื่อ ใช่” ไอ้นัยตอบ

“ใครชวนใครวะ” ผมถามด้วยเสียงไม่พอใจ

“ก็ไม่มีใครชวนใคร คุยๆแล้วมีอารมณ์ก็ไปด้วยกัน” ไอ้นัยตอบแล้วทำหน้าสงสัย “มีอะไรเหรออู”

ถึงตอนนี้ไอ้ชัชรีบแทรกเข้ามา

“ใช่ ไอ้อูมันประสาทแดกไปแล้ว เมื่อวานมันก็ตะคอกกูเพราะเรื่องนี้”

อ้าว ตกลงทั้งสองคนเห็นเป็นเรื่องปกติธรรมดาไป มีผมคนเดียวที่รู้สึกไม่พอใจ

“แล้วทำไมพวกมึงไม่เรียกกูด้วยวะ” ผมชักพาล มีเหตุผลหรือไม่มีเหตุผลก็ขอไม่พอใจเอาไว้ก่อน

“แล้วมึงอยู่ให้เรียกที่ไหนเล่า เลิกเรียนก็รีบหนีไปขี้ที่หอ” ไอ้ชัชพูด แต่มันทำเป็นพูดลอยๆ ไม่ยอมมองหน้าผม น่าเตะยิ่งนัก

“ก็มึงไม่อยู่นี่นา” นัยพูดอธิบาย “ไม่เห็นมีอะไรน่าโกรธเลยนี่อู เป็นอะไรไปเหรอ มึงก็เคยไปโม้คกับกูเหมือนกันนี่นา”

“เอ้อ... อ้า...” ผมอ้าปาก พูดไม่ออก เพราะไม่รู้จะต่อว่าไอ้นัยอย่างไร และนึกไม่ถึงว่ามันจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาหน้าตาเฉย

ไอ้ชัชทำตาโต

“อ้าว ไอ้ห่าอู มึงเคยไปโม้คกับนัยที่ห้องน้ำประถมเหรอ แล้วเสือกไม่เล่าให้กูฟัง” ไอ้ชัชทำสีหน้าเคือง “ไอ้ห่าเอ๊ย ทีมึงทำไม่เห็นว่าอะไร ทีกูทำเสือกมาตะคอกกู เหี้ยชิบหาย”

ดูเหมือนว่าไอ้ชัชจะโกรธผมจริงๆ เพราะผมอยู่กับมันมานาน รู้นิสัยมันดี ปกติมันไม่ด่าผมรุนแรงขนาดนี้ แถมตอนท้ายยังอุปโลกน์ให้ผมเป็นสัตว์เลื้อยคลานชนิดหนึ่งเสียอีก

“อู เป็นไรไป มีอะไรเหรอ” นัยถามย้ำอีก

“เอ้อ... ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากรู้” ผมตอบ

“อยากรู้เหี้ยอะไร เมื่อวานพอมันรู้ว่ากูไปโม้คกับมึง มันตะคอกกูใหญ่ ยังกับกูทำผิดอะไรร้ายแรง ที่ไหนได้ มันเองก็ไปโม้คกับมึงเหมือนกัน แล้วมันไม่เห็นเคยบอกกู” ไอ้ชัชพูดด้วยความโมโห พูดเสร็จมันก็ทำตาแดงๆคล้ายจะร้องไห้อีก

หมู่นี้ไอ้ชัชเป็นอะไรก็ไม่รู้ ขี้แยจริง แล้วก็ขี้น้อยใจ ขี้โวยวาย สารพัด ตอนนี้ผมกระอักกระอ่วนมาก เพราะเมื่อไอ้นัยแฉเรื่องระหว่างผมกับมันที่ไปมีอะไรกัน ไอ้ชัชจากที่น้อยใจก็กลายมาเป็นโกรธผม เมื่อผมจะเป็นฝ่ายที่ขาดเหตุผล เลยนึกอะไรจะเถียงไม่ออก

“ก็สนุกๆ ไม่เห็นต้องคิดมากเลย ทั้งสองคนนั่นแหละ ไม่เอานะ อย่าทะเลาะกันดิ” ไอ้นัยพูดหน้าตาย เหมือนผู้ใหญ่กำลังสั่งสอนเด็ก

“เออๆ ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร” ผมรีบสรุปเพื่อจบสถานการณ์อันน่าอึดอัดนี้

“เดี๋ยว กูมี ไอ้อู” ไอ้ชัชไม่ยอมจบ พูดตะคอกผมบ้าง“แล้วเมื่อคืนมึงตะคอกกูทำไม แล้วมึงโม้คไอ้นัยทำไมมึงไม่เล่าให้กูฟัง”

ดูไอ้ชัชมันติดใจเรื่องที่ผมตะคอกมันมาก หรือว่าผมทำรุนแรงไปจริงๆ แล้วเรื่องทั้งหมดนี้ กลายเป็นว่าผมทะเลาะกับไอ้ชัช ไม่มีใครโกรธไอ้นัยเลย ทั้งๆที่ไอ้นัยก็เป็นคู่กรณีเช่นกัน ผมก็ไม่ได้โกรธและต่อว่าไอ้นัย ไอ้ชัชก็เหมือนกัน คงจะเป็นเพราะว่าปกติไอ้นัยดีกับทุกคน และยอมทุกคน เลยไม่มีใครคิดว่าจะไปหาเรื่องอะไรกับมัน

ขณะที่ผมกำลังไม่รู้จะทำอย่างไรดีนั่นเอง เสียงออดเคารพธงชาติก็ดังขึ้น ถึงเวลาเคารพธงชาติแล้ว เรียกได้ว่าระฆังช่วยจริงๆ

“เดี๋ยวค่อยคุยละกัน” ผมตัดบท “รีบไปเข้าแถวก่อน”

ว่าแล้วผมก็เดินหนีไปเข้าแถว

หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยเรื่องนี้กันต่อหรอกครับ ที่จริงก็ไม่มีอะไรที่น่าจะต้องคุย ไอ้ชัชยังโกรธผมอยู่อีกหลายวัน ไม่ยอมพูดจากับผม ผมก็มีทิษฐิ ไม่ยอมง้อมันในครั้งนี้ ก็เลยกลายเป็นว่าเราสองคนไม่พูดจากันอยู่หลายวัน แต่เวลากินข้าวก็ยังนั่งกินข้าวอยู่ด้วยกัน แต่ต่างคนต่างก็คุยเฉพาะกับไอ้นัย ไอ้นัยเองมันก็พยายามคุยและแหย่เราสองคนเพื่อให้เราได้คุยกัน แต่ก็ไม่ค่อยได้ผล

5 comments:

Anonymous said...

ต้องขอโทษด้วยนะครับ ช่วงนี้อาจโพสต์ช้าไปบ้าง เพราะว่าทำงานไม่ทันครับ กำลังเครียดเรื่องงานอยู่ แต่ไม่หายตัวไปอีกครับ วางใจได้ แค่ช้าหน่อยเท่านั้น

อู

Anonymous said...

ปล.

ใครที่ส่งอีเมลมาให้ผมดูดวงให้ คอยหน่อยนะครับ จะพยายามหาเวลาดูให้ครับ


อู

Anonymous said...

รอนานไดเลยช่วงนี้ อยากรู้เรื่องต่อ สงสารชัชจิง

มาแอบให้กำลังนัย

อู หลงรักเพื่อน เอิ๊กๆๆ หึงๆๆละสิ

Anonymous said...

มาช้าก้อไม่เป็นไรครับ ยังคอยเป็นกำลังใจให้เสมอครับ
อย่าเครียดมากนะครับ แล้วจะมาคอยตอนต่อไปนะครับ
กร ครับ

Anonymous said...

ขอบคุณมากครับอู
ถึงจะโพสต์ช้าไปหนอยก้อไม่เป็นรัยนะครับ
ขอให้ทำงานด้วยความสบายใจอย่าเครียด
ขอเป็นกำลังใจให้อูผ่านงานช่วงนี้ไปด้วยดีนะครับ
รู้สึกดีใจมากครับที่อูสัญญาว่าจะไปหายไป
เพราะฉะนั้นจะช้าไปบ้างในบางช่วงก้อไม่เป็นรัย
ยังคงคอยต่อไปด้วยความสบายใจครับผม
....รู้สึกว่าคนที่มีปัญหาก้อมีกันเพียงสองคนคืออูกะชัชแปลกดีนะ ตอนที่อยู่หอด้วยกันเวลาเงี่ยนก้อสนุกกันสองคนอยู่บ่อย ๆ ถ้อยทีถ้อยอาศัยผลัดกันรุกผลัดกันรับ ไม่เห็นว่านัยเค้าจะมีปัญหาอะไร เวลาเลิกเรียนนัยจะ
ไปโม๊กกับอูมั่งกับชัยมั่งนับก้อไม่ได้คิดรัยถือว่าเคยด้วยกันมาตลอดหลายปีแล้ว....
แต่จะมีปัญหาก้ออูคนเดียวนี่แหละขี้หึงจะหวงนัยไว้กับตัวคนเดียวอย่างนี้ก้อมีด้วย ไม่ให้ชัชโกรธอูได้งัย เวลาไปโม๊กกะนัยก้อมาบอกให้รู้ ทีตัวเองไปโม๊กกะนัยไม่บอกชัชมัน เค้าก้อโกรธเอามั่ง .....
คิด ๆ ดู มันจะกลายเป็นรักแบบงูกินหาง ชัชรักอู แต่อูไปรักนัย แต่นัยมันคงไม่ได้รักใคร ใครชวนไปก้อได้ไม่ว่าจะอูหรือชัชเพราะว่าชัชก้อเพื่อน อูก้อเพื่อน...
ปวดหัวว่ะ
ถ้าจะให้ดีนะ ชัชกะอูเลิกยุ่งเรื่องโม๊กเรื่องว่าวกะนัยไปเลย แล้วยกนัยให้ผมคนเดียวก้อแล้วกันนนน
5555555
ล้อเล่นครับ หนุก ๆ
เป็นกำลังใจให้อูนะครับ
และจะรอต่อ ๆ ไปครับผม
KTB