Thursday, April 23, 2009

ภาคสอง ตอนที่ 77

ภาพที่ผมแลเห็นขณะที่เดินผ่านไปตามแถวที่นั่งด้านหน้าของโรงหนังก็คือ คนที่นั่งกันเป็นคู่นั้นมีอยู่หลายคู่ บางคู่ก็กำลังลูบขาอ่อนกันอยู่ ส่วนบางคู่ก็กำลังชักว่าวให้กัน และยิ่งไปกว่านั้น คนที่ผมมองจากข้างหลังแล้วเห็นว่านั่งอยู่คนเดียวนั้น บางคนก็นั่งอยู่คนเดียวจริงๆ แต่บางคนกลับมีคนนั่งอยู่ข้างๆด้วย แต่อยู่ในท่าโน้มตัวลงซบตัก จึงมองจากข้างหลังไม่เห็น ใบหน้าของคนที่ซบแนบอยู่ที่เป้าของอีกคนหนึ่ง พลางผงกหัวขึ้นลงตรงที่เป้านั่นเอง!!!

ผมรู้สึกตกใจกับสภาพข้างหน้า เป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก ทั้งเสียว ทั้งตื่นเต้น และทั้งกลัว ที่กลัวก็คือกลัวว่าจะโดนเตะเอาเพราะไปแอบมองกิจกรรมส่วนตัวของพวกนี้เข้า

เมื่อผมเดินไปถึงเก้าอี้แถวหน้าสุดของโรงหนัง ผมก็พบว่ามีคนนั่งติดกันเป็นแถวราวสี่ห้าคน และคนเหล่านี้ไม่ได้สนใจกับจอหนังข้างหน้าเลย แต่กำลังล้วงควักเป้ากางเกงกันอย่างเมามัน

ผมดูเพียงแว่บเดียวแล้วก็รีบเดินต่อไปข้างหน้า ไม่กล้าเหลือบดูนานเพราะกลัวโดนเตะอย่างที่ว่า

เมื่ออ้อมด้านหน้าโรงไปจนถึงทางเดินอีกด้านหนึ่ง ผมก็พบสภาพคล้ายๆกัน แต่คนที่เล่นกันดูจะบางตากว่า และเมื่อผมเข้าไปในห้องน้ำ ผมเห็นสภาพห้องน้ำค่อนข้างสกปรก กลิ่นฉี่คลุ้ง ในห้องน้ำมีโถฉี่อยู่ ๓ โถ มีห้องส้วม ๒ ห้องในขณะที่ผมเข้าไปในห้องน้ำนั้นบังเอิญเป็นจังหวะเดียวกับที่ชายหนุ่มคนกำลังเดินออกมาจากห้องส้วม ดูจากวัยและการแต่งกายคงเป็นนักศึกษา เมื่อเดินออกมาจากส้วมได้ก็รีบเดินออกจากห้องน้ำไปทันที และที่น่าแปลกก็คือ ประตูห้องส้วมที่พี่คนนี้ออกมากลับปิดเข้าไปได้เอง...

ผมไปยืนฉี่ที่โถ แต่ก็ฉี่ไม่ออก เพราะตอนนั้นท่อนเนื้อของผมมันแข็งเต็มที่ด้วยความตื่นเต้น เพียงครู่เดียว ห้องน้ำที่พี่นักศึกษาเพิ่งออกมาก็เปิดออกมาอีกครั้ง คราวนี้มีคนโผล่ออกมาอีกคนหนึ่ง รูปร่างท่าทางเป็นผู้ชาย แต่เขียนคิ้วทาปากและเดินก้นบิด เมื่อเดินออกมาแล้วก็ทำไก๋ยืนแต่งทรงผมอยู่หน้ากระจก ผมอดไม่ได้ต้องชำเลืองมองไปหลายครั้ง เพราะอยากรู้ว่าพี่คนนี้จะทำอะไร

อย่างรวดเร็ว พี่คนที่แต่งหน้าทาปากนี้ก็มายืนอยู่ที่โถฉี่ข้างๆผม พลางชะโงกหน้ามามองแท่งเนื้อของผมอย่างไม่เกรงใจ ผมตกใจ รีบผมน้องชายเข้ากางเกง แต่ก็ไม่สามารถจะเก็บเข้าไปได้เพราะมันแข็งอยู่

“อึดอัดมั้ยน้อง ให้พี่อมให้มั้ยฮ้า” พี่คนนั้นพูดด้วยเสียงอ่อนหวาน แต่ผมฟังแล้วรู้สึกกระอักกระอ่วนอย่างไรชอบกล

เมื่อเห็นผมไม่ตอบอะไร พี่คนนั้นจึงถือวิสาสะเอื้อมมือมาคว้าหมับเข้าที่แท่งเนื้อของผมทันที

“เฮ้ย” ผมร้องด้วยความตกใจ รีบเบี่ยงตัวหลบ คราวนี้ไม่สนใจอะไรแล้ว รีบจับน้องชายยัดเข้ากางเกงในแบบครึ่งๆกลางๆ แล้วรูดซิปกางเกงนักเรียนขึ้นทันที

“โอ๊ย” ผมร้องด้วยความเจ็บปวด อารามรีบร้อน ซิปกางเกงเจ้ากรรมดันกินหนังหุ้มปลายของผมเข้าไป

“น้อง ไม่ต้องตกใจ เดี๋ยวพี่ช่วย” พี่คนนั้นส่งเสียงหวานมาอีก

ผมรีบกล้ำกลืนความเจ็บปวด ถอยซิปลงแล้วขยับซิปให้รูดขึ้นได้จนสำเร็จ จากนั้นก็รีบโกยอ้าวออกมาจากห้องน้ำทันที...

เมื่อออกมานอกห้องน้ำ ผมรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาหน่อย เพราะมีคนออกันอยู่ตรงทางเดินหน้าห้องน้ำ พี่คนนั้นคงไม่กล้าตามมารังควานผมเป็นแน่

ผมเดินอ้อมไปทางหลังโรงเพื่อกลับไปเข้าที่นั่ง เห็นทางเดินหลังโรงมีคนยืนเรียงรายกันอยู่ ล้วนแต่เป็นผู้ชายทั้งสิ้น บางคนก็ยืนเฉยๆ บางคนก็ยืนเบียดสีกับอีกคน

“เจอทีเด็ดแล้วโว้ยไอ้นัย” ผมกระซิบบอกไอ้นัยเมื่อกลับเข้าไปนั่งที่แล้ว

“อะไรอะ” ไอ้นัยถาม

“มึงลองเดินไปเข้าห้องน้ำ อ้อมไปทางหน้าโรงนะ แล้วดูคนที่นั่งตามเก้าอี้ด้านหน้า แล้วมึงก็รู้เองแหละ” ผมกระซิบเบาๆเป็นปริศนา พยายามไม่ให้พี่เอ้ได้ยิน

“ระวังให้ห้องน้ำนะ มีกระเทยดักปล้ำอยู่” ผมกำชับมัน ไม่อยากให้มีเรื่องอะไรร้ายๆเกิดขึ้นกับมันอีก “อย่าเข้าไปในห้องน้ำดีกว่า เดี๋ยวโดนฆ่าหมกส้วม”

ไอ้นัยพยักหน้า จากนั้นก็ลุกจากที่นั่งไปเข้าห้องน้ำโดยใช้เส้นทางเดียวกับที่ผมเดินไปบ้าง

ผมมองตามไอ้นัยไป เห็นมันเดินช้าๆ เดินไปก็เหลือบมองเก้าอี้ตามรายทางไป ไอ้นัยมันใจกล้ากว่าผมเสียอีก ผมรีบเดินอย่างรวดเร็วเพราะกลัวมีเรื่อง แต่ไอ้นัยกลับเดินอย่างใจเย็น

เมื่อถึงห้องน้ำ ผมเห็นไอ้นัยผลุบเข้าไป ผมรู้สึกตื่เต้นแทน เพราะไม่รู้มันจะโดนจับตัวเอาไว้หรือเปล่า แต่เพียงครู่เดียวผมก็เห็นไอ้นัยรีบเดินออกมา

“เป็นไง” ผมกระซิบถามเมื่อไอ้นัยกลับมานั่งที่

“ฮุฮุ สุดยอด” ไอ้นัยอมยิ้ม

ที่นี่เอง ที่ผมได้รู้จักแหล่งหาเซ็กซ์ของเกย์ ปกติผมเคยมีอะไรกับไอ้นัยในห้องน้ำก็จริง แต่นั่นก็เป็นห้องน้ำในโรงเรียน อีกทั้งผมกับไอ้นัยก็เป็นเพื่อนกัน และถึงแม้เราจะเคยมีอะไรกันที่บึงน้ำ แต่นั่นก็เป็นโลกส่วนตัวของเราที่ไม่มีใครเห็น แต่เรื่องการล้วงควัก หรืออมกันในโรงหนังอย่างเปิดเผยกับคนที่ไม่รู้จัก รวมทั้งการมีอะไรกันในห้องส้วมโรงหนังซึ่งเป็นที่สาธารณะเป็นเรื่องที่ผมคาดไม่ถึงมาก่อน ไอ้นัยเองก็คงมีความรู้สึกเช่นเดียวกัน

หลังจากที่ผมกลับมาจากห้องน้ำ ผมก็ไม่มีกะใจดูหนังเลยแม้แต่น้อย สองตาเอาแต่สอดส่ายมองดูพฤติกรรมของคนที่ยืนอยู่ตามทางเดินทางสนใจ คนเหล่านี้เดินไปเดินมา เดินเข้าเดินออกที่นั่งกันเป็นว่าเล่นตลอดเวลาที่ผมดูหนัง น่าแปลกที่พี่เอ้ไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย คงตั้งหน้าตั้งตาดูหนังแม้หนังจะไม่ได้เรื่องก็ตาม ผมเริ่มสงสัยตนเอง ว่าทำไมผมถึงสังเกตเรื่องเหล่านี้ได้ไวเป็นพิเศษ หรือว่ามันเป็นสัญชาติญาณที่เราสามารถสังเกตเรื่องราวของพวกเดียวกันได้ไวกว่า???

- - -

หนังเลิกแล้ว ที่จริงก็ไม่ได้เรียกว่าหนังเลิก แต่เป็นว่าเราดูวนจนถึงตอนที่เราเข้ามาในโรงแล้วเราก็ออกมา ผมเห็นไอ้นัยปล่อยชายเสื้อยืดออกมานอกกางเกง

ผมรู้ดีว่ามันปล่อยชายเสื้อออกมาเพราะอะไร วันนั้นเราไม่มีเรียน จึงไม่ได้เอาเป้มา กางเกงของไอ้นัยค่อนข้างรัดรูป แต่ชายเสื้อยืดไม่ยาวเท่าชายเสื้อนักเรียน ดังนั้นมันจึงช่วยอะไรไม่ได้มากนัก ไอ้นัยจึงต้องล้วงกระเป๋ากางเกงช่วย ส่วนกางเกงของผมนั้นโคล่งนิดหน่อย ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องปล่อยชายเสื้อออกมา

ผมแอบขำในความทุกลักทุเลของไอ้เพื่อนรัก ขณะเดียวกันก็ยิ่งเห็นว่าไอ้นัยนั้นน่ารักเพียงใด

“หิวว่ะ” พี่เอ้บ่น “ไปหาอะไรกินกันดีกว่า”

“เลี้ยงนะพี่” ผมคาดคั้น

“พวกเอ็งนี่ไม่รู้จักพอ ตั๋วหนังก็เลี้ยงไปแล้ว ยังจะเอาอะไรอีก” พี่เอ้โวย

“งั้นพี่ไปกินเถอะ ผมไม่มีตังค์” ไอ้นัยพูดหน้าตาย

“ฮื่อ ไม่มีตังค์เหมือนกัน ที่จริงก็หิวแหละ พี่ไปกินคนเดียวเถอะ” ผมรีบรับมุข

“ไอ้สองตัวนี่ เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ เออ พี่เลี้ยงเอ็งก็ได้วะ” ผมเอ้ยอมจำนนเราสองคนในที่สุด

พี่เอ้พาเราสองคนไปกินบะหมี่กรรมกรกัน ร้านบะหมี่กรรมกรหรือว่าบะหมี่จับกันนั้นอยู่บนถนนเจริญกรุงย่านเยาวราชนั่นเอง แต่ต้องเดินเลยมาอีกเป็นระยะพอสมควร ใกล้ๆถนนแปลงนาม ตอนนั้นบะหมี่กรรมกรราคาชามละ ๒๐ บาท ที่เรียกว่าบะหมี่กรรมกรเพราะว่าให้เส้นเยอะมาก ขนาดผู้ใช้แรงงานกินชามเดียวก็อิ่ม

ร้านบะหมี่อยู่ในซอย ในซอยคลำคล่ำไปด้วยผู้คนที่มากินบะหมี่กรรมกรจนแทบจะหาที่นั่งไม่ได้ คนทำ คนลวก คนปรุง มีอยู่หลายคน แต่ละคนทำงานกันตัวเป็นเกลียวเพราะว่าลูกค้าตอนบ่ายแก่ๆวันนั้นเยอะจริงๆ

เราสามคนกินกันคนละชาม ร้านนี้ให้เส้นบะหมี่เยอะมากสมคำร่ำลือ ส่วนหมูนั้นก็พอประมาณ สมตามราคา แถมยังใส่น้ำมันจนเยิ้ม เรากินกันคนละชาม แต่กว่าจะหมดชามก็แทบแย่เหมือนกัน

<ร้านบะหมี่กรรมกรย่านเยาวราช ขนาดจับกังกินชามเดียวก็อิ่ม ร้านนี้เก่าแก่เปิดมานานหลายสิบปีแล้ว ขายราคาถูกมาก>

14 comments:

nut said...

ตอนนี้รู้สึกว่ามันจะสั้นไปนิดนะคับลุงอู
แต่ก็สนุกดี มาต่อเร็วๆ นะคับ

ช่วงสงกรานต์ลุงอูได้ไปเที่ยวไหนหรือเปล่าคับ

Anonymous said...

สายไปหนึ่งนาที....

หลาน Arus ของอาอู

noteam said...

รอมานานมากเลยค๊าบ

ตอนนี้ไม่ค่อยตื่นเต้นเลย

แต่ว่าก้อหนุกดีนะคับ

มาต่อเร็วๆนะคับ

คิดถึงๆ

naja said...

บะหมี่จับกังก้อเคยกินนีะ ใส่น้ำมันเยอะจริงๆด้วยแหล่ะ

ยุ่น said...

หุหุ

อืมม์...วันเดียวกัน รอบเดียวกัน รึเปล่าหว่า
ฮ่าฮ่า ++++

ก๋วยเตี๋ยวจับกัง มันเยอะจริงๆนั่นแหละ แต่ก็อร่อยนะ
แค่ครึ่งชามก็อิ่มแล้ว สู้ไม่ไหว

ตอนหน้าจะพาไปเที่ยวแถวไหนอีกเหรอเปล่าครับ อู
หนุกดี ชอบ ยังมีอีกหลายที่เลยนี่ ที่น่าสนใจน่ะ พาคนอ่านไปเที่ยวหลายๆที่เลย

คิดแบบสนุกๆ เล่นๆ นะครับอู
ถ้าชีวิตประจำวันของอูกับนัยเป็นยังงี้ตลอดก็คงดีเน๊อะ
เรื่อยๆ สบายๆ รักกัน เข้าใจกัน สื่อสารถึงกันได้ตลอด

แต่ความจริง...
มันคงเป็นไปได้ยาก เพราะไม่ได้มีอยู่แค่2คน
ยังต้องพบปะคนอื่นอยู่อีก ปัญหาจึงต้องมีบ้างแก้ไขบ้าง
เป็นสีสันของชีวิต

แต่ผมชอบอ่านอย่างตอน 77 นี่แหละ มันไม่เครียดด
น่ารักดี ชอบจริงๆนะครับ อู

ขอบคุณครับ คุณอู

ยุ่นครับ

Anonymous said...

แบบนี้ผมก้อเคยเจอแบบอูนี่แหละ ตอนไปเข้าห้องน้ำนะ
ในห้องน้ำนะมีคนยืนออกันเยอะเลย ผมเดินไปที่โถฉี่ เอาอาวุธออกมา อาวุธผมแข็งมากยืนตั้งนายฉี่ก้อไม่ออก
แล้วโถฉี่ก้อไม่มีอะไรบัง
ผมคิดว่าคนที่ยืนอยู่ในห้องน้ำต้องเห็นของผมแน่ ผมเลยรีบเดินออกมาโดยไม่ได้ฉี่
555555
แล้วเห็นคนที่จับคู่กันตามที่นั่งดูอย่างที่อูบรรยายด้วยคับ
คถบ คับ

yo408 said...

คิดถึงบะหมี่จับกังเหมือนกัน
บะหมี่เต็มชามยักษ์ มีผักเขียวๆเสี้ยวนึง หมูแดง3ชิ้น
เเม่อก่อนไปแคปปิตอล เสียน้ำไป3-4รอบ สบายตัวแล้วก็แวะเติมพลังสักชาม ก่อนขึ้นรถกลับ

Anonymous said...

ปิดสงกรานต์ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย ปีนี้ตั้งใจจะประหยัด เลยไม่ได้ไปไหน อยู่แต่ในบ้าน เก็บของที่รกรุงรัง ทิ้งของในบ้านไปได้หลายกล่อง พอดีมีงานใหม่เข้ามา หอบมาทำด้วย หยุดคราวนี้ก็เลยไม่ค่อยว่าง

ตอน นี้ที่สั้นเพราะว่าที่จริงยังไม่จบตอนครับ แต่ว่าเขียนค้างเอาไว้เท่านี้แล้วก็ไม่มีเวลาเขียนต่อ พอปิดมาหลังสงกรานต์งานก็ยุ่งเลย ลองกะเวลาดูแล้วกว่าจะได้เขียนต่อให้จบตอนอาจเป็นวันอาทิตย์ ซึ่งอาจจะนานเกินไป ก็เลยโพสต์เท่าที่มีไปก่อน เลยดูสั้นไปนิด

จะเอาตื่นเต้นทุกตอนคงไม่ไหว ชีวิตคนเราอะไรจะมาตื่นเต้นได้ทุกวัน

ที่จริงก่อนหน้าที่จะมาดูหนังนี้ชีวิตก็วนเวียนอยู่ในโรงเรียนเป็นส่วนใหญ่ มาเดินวังบูรพาบ้างก็มาซื้อหนังสือ ไม่มีที่เดินเล่นเตร็ดเตร่ เพราะพี่เอ้ตัวดีนี่แหละ ที่พาไปเปิดหูเปิดตา เลยได้รู้เห็นอะไรมากขึ้น

เดี๋ยวยังมีสถานที่เก่าแก่แอีกแห่งที่จะเขียนถึง แต่จะเรียกว่าพาเที่ยวก็ไม่ได้ เพราะผมไม่ได้ไปกับนัย และที่มีเรื่องวุ่นวายตามมาก็เพราะสถานที่เก่าแก่ที่ว่านี่แหละ อยู่แถวๆหลังวังบูรพา ลองเดากันเล่นไปก่อน

ทยอยเปิดตัวกันออกมาว่าใครเคยไปนั่งเล่นในแคปปิตอลกันบ้าง โยไปแคปปิตอลทีเสียน้ำตั้งสามสี่รอบ แรงดีจริงๆ ส่วน KTB ไม่เห็นเล่าตอนที่นั่งดูหนังเลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่คงไม่น่านั่งดูหนังเฉยๆ

arus หายดีหรือยัง ต้องดูแลตัวเองเยอะๆนะ

หลานที่หนึ่งของปีหายตัวไปไหน สงสัยติดการ์ตูนอยู่

อู

พี said...

ตอนนี้ สบายๆ จริงล่ะครับ ก็ดี... เครียดมาหลายตอนแล้ว
แต่ ว่า ตอนเด็ก กล้าเดิน+สำรวจในโรงหนังขนาดนั้นเลยหรือ
ผมว่า ประสบการณ์ตอนที่โตมากกว่ามั้ง...อิ อิ
ผมเคยไป ลองดูครับ แถวสะพานควาย นะ2-3หน ว่าบรรยากาศเป็นไง แต่ไม่เคยกับใคร กลัว +เสียวมิจฉาชีพ แล้วดูแล้ว ไม่ค่อยสะอาดกลัวโรคครับ ไม่ใช่สไตล์ของเราด้วยแบบนี้...

Anonymous said...

ตอนนี้สบายๆดี
แต่ว่าพิมพ์เยอะมากเลยน่ะครับคุณอู

t1000

Anonymous said...

^
^
^
แก้ไข ผมจะบอกว่าพิมพ์ผิด หน่ะครับ

ดันพิมพ์ตกซ่ะเอง

yo408 said...

ตอนนั้นวัยหนุ่มครับ ความต้องการทางเพศสูง มีคนมาแตะๆลูบๆคลำๆ มันก็เรียกร้องหาเซ็กซ์ซะแล้ว คนเก่าไป คนใหม่มา มันก็ยังชูคอเรียกร้องอีก เลยจัดไปอย่าให้เสียซะเรื่อยๆ เคยสูงสุดกี่น้ำจำไม่ได้ รู้แต่กลับมาเมื่อยท่อนลำ ฉี่ขัดๆแสบๆ หลังๆไม่เอาแล้ว มากสุด4น้ำพอ

ตอนหน้า เดาว่า สวนสราญรมย์กระมัง ที่เที่ยววัยใกล้กันน่าจะมีที่นี่ด้วย ออกจะดังกระฉ่อน

Anonymous said...

อย่างน้อยก็ไม่มีพี่เต้ มาทำให้รู้สึกว่าจะแยกนัยไปจากอู
อุอุ มาให้กำลังใจอูคับ
^^sky^^

Anonymous said...

ที่1+4(^_^)ดีใจจังลุงอูเขีบนถึงด้วยกิ้กๆ การ์ตูนเป็นที่2เรื่องของลุงอูที่1ไงค้าบบ ที่เซนทรัลเวิร์ลมีบูทของเนชั่น เอาการ์ตูนมาลดราคาด้วยนะครับ ชุดแก๊งนี่มีป่วนมีกล่องต้อง1080แน่ะ เช่าถูกกว่ามากมาย555+โหยพวกนี่น่ากัวอะ เห็นบหมี่แล้วชักอยากกินพรุ่งนี้ไปโออิชิกินราเมนดีก่า หุหุ