ภาคสอง ตอนที่ 3

คืนแรกของการกลับบ้าน ผมกับไอ้นัยนอนหลับเป็นตาย ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง ตอนปิดเทอมนี่รู้สึกเป็นอิสระมาก ไม่ต้องตื่นแต่เช้า ไม่ต้องเรียนหนังสือ ไม่ต้องมีการบ้าน ฯลฯ แต่ว่าไม่ต้องตื่นแต่เช้านี่จะว่าไปแล้วผมก็ไม่ใช่คนตื่นสาย ตั้งแต่เด็กจนโต ปกติจะตื่นนอนไม่เกินแปดโมงเช้า ยกเว้นตอนไม่สบายเท่านั้น ส่วนไอ้นัยนั้นมันบอกว่าไม่แน่นอน สิบโมงเช้าก็เคยตื่น แต่ยังไม่ถึงกับไปตื่นเอาตอนเที่ยง

หลังจากกินอาหารเช้ากันแล้ว ผมก็ขอให้แม่เตรียมข้าวกล่องสำหรับมื้อเที่ยงไว้ให้ด้วย เพราะกะว่าจะไม่กลับมากินอาหารเที่ยงที่บ้าน กล่องข้าวในตอนนั้นก็เป็นกล่องทัปเปอร์แวร์ ไม่ได้ใช้ปิ่นโตเพราะว่าเกะกะ แต่ปิ่นโตก็ยังมีคนใช้กันอยู่

ไอ้นัยอยากขี่จักรยาน ผมจึงพาไอ้นัยออกไปขี่จักรยานเล่น ก็ขี่ไปตามหมู่บ้านที่อยู่ห่างออกไปจากถนนใหญ่ ขี่เล่นแถวถนนใหญ่ไม่ได้ เพราะว่าอันตราย พ่อสั่งห้าม เนื่องจากถนนใหญ่ตามต่างจังหวัดมีแต่รถที่วิ่งด้วยความเร็วสูงทั้งนั้น รถบรรทุกก็มาก

ผมพาไอ้นัยขี่จักรยานเล่นอยู่พักใหญ่ ขี่ไปก็ทักทายกับเพื่อนวัยเดียวกันในหมู่บ้าน ไอ้ทิวกับพวกของมันก็ปิดเทอมกันแล้ว เจอยัยตุ้มหรืออีตุ้มด้วย เจอกันหนนี้ดูมันโตเป็นสาวขึ้นมาก เด็กๆส่วนใหญ่กำลังช่วยงานที่บ้านกันอยู่ หลายบ้านกำลังวุ่นวายกับการเก็บเกี่ยว ในตอนต้นเดือนมีนาคม ท้องนาจากที่เคยชอุ่มและเขียวขจี กลายมาเป็นสีทองอร่าม สวยไปอีกแบบ แต่ว่าความสวยนี้คงอยู่ได้ไม่นาน และต่อไปก็จะกลายมาเป็นสีดำแห้งแล้งจากการเผาตอซังหลังการเก็บเกี่ยวในที่สุด

ขี่จักรยานเล่นกันจนเหนื่อย ที่หมายสุดท้ายของเราในวันนี้ก็คือบึงน้ำ โลกส่วนตัวของเราสองคน

เราวางแผนกันว่าจะมากินอาหารเที่ยงกันที่นี่ และนั่งเล่นกันจนเย็น จะว่าไปก็เหมือนกับการปิกนิก แต่ไม่อยากเรียกว่าปิกนิกเพราะฟังดูหรูเกินไป ไอ้นัยมาอยู่ที่นี่เพียงสองสามวันเท่านั้น ดังนั้นจึงผมอยากใช้เวลากับมันในโลกส่วนตัวของเราให้มากหน่อย

เราขี่จักรยานผ่านเข้าสู่สวนที่ร่มครึ้ม ล้อขักรยานบดใบไม้แห้งส่งเสียงดังกรอบแกรบไปตลอดทาง และแล้ว ในที่สุดเราก็มาถึงบึงน้ำอีกครั้งหนึ่ง

อากาศวันนี้แจ่มใส ไม่ครึ้มฟ้าครึ้มฝนเหมือนเมื่อเย็นวาน ลมพัดเย็นสบาย เป็นบรรยากาศที่น่ารื่นรมย์

“โอ๊ย ขี่จนเมื่อยตูดไปหมดเลย” ไอ้นัยบ่นอุบเมื่อจอดจักรยานเสร็จเรียบร้อย

“มึงเป็นคนอยากขี่เอง ไม่ต้องบ่น” ผมพูด แต่ที่จริงมันก็น่าเมื่อยอยู่หรอก เพราะว่าขี่จักรยานตั้งสองชั่วโมงกว่า ผมเองทั้งเมื่อยขา ทั้งเจ็บก้น

“สงสัยก้นพองแน่เลย” ไอ้นัยบ่นอีก

“ไหน กูดูให้ว่าพองหรือเปล่า” ผมบอก พร้อมทั้งปลดตะขอกางเกงของไอ้นัย ไอ้นัยขยับตัวหนี

“จะทำไรอ่ะ” ไอ้นัยถาม

“อ้าว ก็จะถอดกางเกงดูก้นให้มึงไง” ผมตอบ

“ไม่ต้องหรอก กูบ่นไปยังงั้นเอง” ไอ้นัยปฏิเสธ แล้วเอามือจับขอบกางเกงไว้

“มานี่เลย ไม่ต้องเรื่องมาก บอกว่าจะดูให้ก็ดูให้ดิ” ผมไม่ยอม ขยับเข้าไปใกล้มัน จะแก้กางเกงมันอีก

ไอ้นัยไม่ยอม ขยับจะหนีอีก คราวนี้ผมเลยกอดเอวมันเอาไว้

“จะหนีไปไหนล่ะ” ผมพูดเบาๆข้างหูมัน แล้วก็ขบใบหูมันอย่างแผ่วเบา

ไอ้นัยหัวเราะกิ๊ก ตัวอ่อนระทวย คงจะจักกระจี้ ผมได้จังหวะเลยปลดตะขอกางเกงของมันออก แล้วรูดกางเกงของมันลง ผมรู้ดีว่าที่จริงไอ้นัยมันดิ้นไปยังงั้นเอง เพราะปกติมันเป็นคนที่ตามใจคนอื่นอยู่แล้ว

วันนี้ไอ้นัยไม่ได้ใส่กางเกงใน เมื่อรูดกางเกงของมันลง ก้นที่ขาวและเต่งตึง และท่อนลำที่แข็งชูชันก็ปรากฏแก่สายตา

“ควยลุกแต่เช้าเลยนะ” ผมแหย่มัน

“นี่จะเที่ยงแล้ว” ไอ้นัยแย้ง





เมื่อไม่ได้ใส่กางเกง ก็ไม่จำเป็นต้องใส่เสื้อ ผมจึงจับมันถอดเสื้ออกเสียด้วย จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเอง แล้วเราทั้งสองก็ลงไปว่ายน้ำเล่นในบึง แม้ว่าอากาศวันนี้จะเย็นสบาย แต่การขี่จักรยานทำให้เรามีเหงื่อออกและรู้สึกเหนอะหนะ

หลังจากว่ายน้ำเล่นได้สักครู่ เราก็ขึ้นมานั่งพักผ่อนที่ริมบึง ขณะที่นั่งอยู่ เห็นดอของไอ้นัยยังแข็งชูชันไม่ยอมสงบ หนังหุ้มปลายร่นมาถึงคอหยัก เผยให้เห็นถึงหัวเห็ดที่แดงก่ำ แสดงว่าไอ้นัยกำลังมีอารมณ์เต็มที่ ผมจึงเอื้อมมือไปรูดให้มัน

ไอ้นัยจับมือผมเอาไว้ ไม่ยอมให้รูด

“ไม่เอา เมื่อวานมึงติดกูอยู่นะอู” ไอ้นัยพูดทวงสัญญา

ผมรู้ดีว่ามันต้องการอะไร

“จะทำอะไรก็ตามใจมึงดิ” ผมบอก ผมรู้ดีว่าวันนี้ยังไงคงต้องเจ็บตัวแน่

“งั้นหยิบออยล์มาหน่อยดิ” ไอ้นัยขอเบบี้ออยล์จากผม

“ไม่ได้เอามา งั้นเอาไว้เป็นพรุ่งนี้ละกันนะ” ผมพูด พยายามจะเอาตัวรอดจากการเจ็บตัวในครั้งนี้

“ไม่ต้องเลย กูเห็นมึงหยิบใส่กระเป๋ากางเกงมา” ไอ้นัยดักคอ ที่จริงวันนี้ผมก็หยิบเอาเบบี้ออยล์ขวดเล็กออกมาด้วยแหละครับ ซื้อเอาไว้ตั้งแต่ตอนที่อยู่หอ แต่คิดว่าวันนี้จะเอามาใช้กับมันมากกว่า ไม่ได้คิดให้มันเอามาใช้กับผม

เมื่อเลี่ยงไม่พ้น จึงจำใจเดินไปล้วงออยล์ในกระเป๋ากางเกงที่ถอดกองไว้เอามาส่งให้มัน ที่จริงผมไม่ค่อยชอบโดนมันเสียบเท่าไร ชอบเสียบมันมากกว่า เพราะว่าไอ้นัยมันทำค่อนข้างแรง โดนไอ้ชัชเสียบยังไม่ค่อยเจ็บ แต่โดนไอ้นัยนี่เจ็บก้นมาก แต่ก็อย่างว่า เพื่อนกันก็ไม่ควรเอาเปรียบกัน เมื่อมันยอมผม ผมก็จำเป็นต้องยอมมัน

“คุกเข่าหน่อยดิ แล้วก้มตัว” ไอ้นัยสั่งผม

ผมทำตาม พยายามหันมามองด้านหลัง เห็นไอ้นัยกำลังชโลมออยล์กับดอของตนเอง ท่อนลำของมันเป็นประกายมันเลื่อม สักพักมันก็ดันท่อนของมันเข้ามาในก้นของผม

ผมรู้สึกแสบร้อนที่ก้น เหมือนกับถูกเหล็กร้อนๆนาบ ผมขยับก้นหนี

“เฮ้ย เบาหน่อยหน่อยดิ เจ็บจัง เอานิ้วเข้ามาก่อนละกัน” ผมบอกไอ้นัย

ไอ้นัยจึงเอานิ้วชี้ชโลมออยล์ แล้วส่งเข้ามาในถ้ำของผมก่อน มันล้วงไปมาจนสุดนิ้ว พอมีสิ่งหล่อลื่นเข้ามาหน่อย ผมก็รู้สึกดีขึ้น

เมื่อใช้นิ้วนำไปแล้ว ไอ้นัยก็ดันดอของมันเข้ามาอีก คราวนี้เข้ามาได้หน่อยหนึ่ง ผมเจ็บน้อยลงบ้าง แต่ก็ยังรู้สึกคับและเจ็บอยู่ดี ผมพยายามดิ้นอีก

“โอ๊ย ทาออยล์อีกหน่อยเถอะ” ผมร้องบอกไอ้นัย แต่ช้าไปเสียแล้ว ไอ้นัยจับเอวผมเอาไว้แน่นแล้วเสือกท่อนลำของมันพรวดเข้ามา ทีเดียวมิดด้าม

“โอ๊ย” ผมร้อง ถ้าส่องกระจกอยู่คงจะเห็นว่าตัวเองกำลังทำตาเหลือก รู้สึกเหมือนใครเอาเหล็กร้อนแท่งยาวๆยัดเข้ามาในก้น มันทั้งแสบ ทั้งทรมาน ผมไม่ค่อยอยากโดนไอ้นัยเสียบก็เพราะเหตุนี้เอง เพราะว่าไอ้นัยเวลามันทำค่อนข้างโหด ชอบเสือกเข้ามาทีเดียวมิดด้าม อันต่างจากนิสัยภายนอกที่ดูอ่อนและตามใจทุกคนของมัน


<ทางเข้าสวน อันเป็นปากทางเข้าสู่บึงน้ำซึ่งเป็นโลกส่วนตัวของผม>