Sunday, November 4, 2007

ตอนที่ 67

หลังจากนั้น พวกเราสามคนก็นั่งอยู่ด้วยกัน เพื่อรออาไอ้นัย ไอ้นัยมีอาการดีขึ้นทีละน้อยๆ ส่วนผมเองนั้นรู้สึกผิดมาก ยิ่งดูก็ยิ่งสงสารไอ้นัย

“แล้วนี่มึงจะบอกอามึงยังไงวะเนี่ย เน่าไปทั้งตัวแบบนี้” ไอ้ชัชถามขึ้น

ไอ้นัยทำตาปริบๆ นิ่งคิด “นั่นน่ะสิ คงต้องบอกว่าหกล้มมั้ง” ไอ้นัยว่า “หกล้มในห้องน้ำ”

“แล้วทำไมต้องไปหกล้มในห้องน้ำล่ะ” ไอ้ชัชยังไม่หายสงสัย

“นั่นน่ะสิ” ไอ้นัยพูดด้วยเสียงครุ่นคิด “ห้องน้ำลื่นมั้ง”

“ก็คงพอได้ เอาตามนี้ก็แล้วกัน” ไอ้ชัชสรุป

โชคดีครับที่เนื้อตัวไอ้นัยไม่ได้มีบาดแผลอะไร ดังนั้นถ้าจะบอกว่าหกล้มในห้องน้ำก็พอฟังได้อยู่

ครู่เดียวต่อมา คุณอาไอ้นัยก็มารับ เป็นอาผู้ชาย ปราดแรกที่คุณอาเห็นไอ้นัยก็อ้าปากหวอ พวกเราสามคนรู้สึกกระสับกระส่ายเหมือนคนกินปูนร้อนท้อง

“นัย นี่ไปทำอะไรมา ตัวเลอะเทอะเหม็นหึ่งเลย” อาผู้ชายอุทาน

“เอ้อ... อ้า... นัยหกล้มในห้องน้ำ พื้นมันลื่นครับ” ไอ้นัยพูดเสียงเบาๆ ก้มหน้า

“อ้อ หกล้ม” คุณอาทวนคำ “แล้วอูกับชัชก็ล้มด้วยเหรอ ตัวถึงได้เลอะด้วย”

ผมก็ลืมไป ที่จริงตัวผมกับไอ้ชัชก็เลอะเทอะและมีกลิ่นฉี่ด้วย เพราะไปกอดปล้ำกับไอ้นัยมาตอนลากมันออกมาจากห้องน้ำ เพียงแต่ว่าเลอะน้อยกว่าไอ้นัยเท่านั้นเอง

“เอ้อ...” ผมกับไอ้ชัชอึกอัก พยายามจะพูดแต่ก็นึกไม่ออกว่าจะพูดอะไรดี

หลังจากนั้น พวกเราสามคนก็โดนอาผู้ชายสอบสวนอย่างหนัก เพราะเราโกหกไม่เนียน ไอ้นัยมันเลยเล่าว่ามันชกกับเพื่อน

“เราเนี่ยนะ ชกกับเพื่อน” อาร้องอุทาน

สงสัยคงจะไม่ค่อยน่าเชื่ออีก เพราะผมเองก็ยังไม่เชื่อเลยครับว่าไอ้นัยจะชกกับใครได้ ผมเลยได้ความคิดใหม่ พูดเสริมไปว่าที่จริงผมมีเรื่องกับเพื่อน แล้วชกกัน ไอ้นัยมันอยู่ใกล้และพยายามเข้ามาแยก เลยโดนลูกหลง ไม่ทันระวัง ก็เลยล้มลงไป

คราวนี้รู้สึกว่าจะเนียนหน่อยครับ เพราะว่าคุณอาดูจะเชื่ออยู่บ้าง แต่เราสามคนก็ถูกซักอยู่พักใหญ่ คุณอาให้ความสนิทสนมกับผมกและไอ้ชัชดีมาก เห็นพวกเราเหมือนหลาน เลยเป็นห่วง พยายามเค้นเอาความจริง เมื่อคิดว่าไม่มีอะไรมากก็ปล่อยไป

“เด็กๆเรื่องชกกันมันก็มีได้บ้าง เป็นเรื่องธรรมดา ในเมื่อไม่เจ็บตัวมากอาก็ไม่ติดใจอะไร แต่อาผู้หญิงเค้าคงไม่ชอบใจที่นัยไปมีเรื่องกับคนอื่น ต่อไปต้องระวังกันหน่อย” อาผู้ชายพูด นัยของคำพูดแม้แต่เด็กอย่างผมก็ยังเข้าใจ ว่าหมายความว่าต่อไปพยายามอย่าหาเรืองเดือดร้อนให้ไอ้นัย

หลังจากนั้น คุณอาก็พาไอ้นัยกลับไป ส่วนผมกับไอ้ชัชก็เดินกลับเข้าหอ ระหว่างทางเดินกลับ เราไม่ได้พูดกัน ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เพราะว่าใจหนึ่งรู้สึกเครียดและกดดันกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเนื่องจากผมเป็นต้นเหตุ อีกใจหนึ่งก็ยังเคืองไอ้ชัชอยู่

เมื่อไปถึงหอ เด็กในหอก็แห่กันมาล้อมรอบผมกับไอ้ชัช พร้อมกับซักถาม เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนบ่ายทั้งหมดคนในหอรู้กันหมดแล้ว สังคมของเด็กหอนี่ข่าวเร็วไม่เบาครับ

แต่ละคนก็พยายามซักถามรายละเอียดที่เกิดขึ้น พร้อมทั้งอยากรู้เหตุการณ์ล่าสุดที่เกิดขึ้นเมื่อเย็น ผมพยายามเดินหนีเพราะไม่อยากนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น แต่เพื่อนๆก็พยายามซักด้วยความอยากรู้ บางคนก็บอกว่าผมหาเรื่องใส่ตัว พูดเหมือนไอ้ชัชเลย ผมรู้สึกเหมือนถูกรุม ในที่สุดก็ทนไม่ได้และร้องไห้ออกมาต่อหน้าเพื่อนๆ

ในสถานการณ์เช่นนั้น คนที่ออกมาปกป้องผมกลับเป็นไอ้ชัช มันพยายามห้ามปรามเพื่อนๆ

“เฮ้ยๆๆ ดูดิ มันร้องไห้แล้ว พวกมึงอย่าซ้ำเติมเพื่อนสิวะ ไอ้เปรต” ไอ้ชัชว่าเพื่อนๆที่เข้ามารุมเราอยู่ จากนั้นก็พาผมปลีกตัวออกมาจากกลุ่มขึ้นไปยังห้องนอน

มันกอดไหล่ผมแน่นเหมือนกับจะปลอบ แล้วพูดว่า “ไป ไปอาบน้ำกันก่อน ตัวเลอะเหม็นจัง”

ผมงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไอ้ชัชนั้นบทจะกวนก็กวน บทจะดีก็ดีใจหาย ที่จริงปกติมันก็เป็นคนรักเพื่อนฝูงนั่นแหละครับ แต่อะไรๆหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงหลังทำให้ผมรู้สึกเคืองมันอยู่บ้าง จนลืมนึกไปว่าแต่ก่อนมันเคยดีอย่างไร พอมาตอนนี้ความรู้สึกดีๆเก่าๆที่เคยมีกับมันก็วูบกลับเข้ามาอีกครั้ง ความรู้สึกหลายๆอย่างที่ประดังกันเข้ามายิ่งทำให้ผมสับสน

ผมตามมันเข้าไปในห้องนอน หยิบเสื้อผ้า และตามมันไปอาบน้ำอย่างว่าง่าย ไอ้ชัชติดเอาผงซักฟอกไปด้วย และเอาชุดนักเรียนที่เหม็นฉี่ของเราทั้งสองคนซักด้วยผงซักฟอกรอบหนึ่งก่อน มันบอกว่าถ้าเหม็นแบบนี้ส่งซักไม่ได้ แม่บ้านด่าตายเลย

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็ได้เวลาอาหาร เราก็ลงไปกินอาหาร ผมไม่อยากลงไปกินเลยครับ เพราะว่าคงต้องโดนเพื่อนๆซักอีก ผมไม่กล้าไปสู้หน้าเพื่อนๆ

“กูไม่กินละนะ มึงไปกินเถอะ ขอนอนที่ห้องดีกว่า” ผมบอกไอ้ชัช

ไอ้ชัชเหมือนจะเข้าใจความคิดของผม ก็เลยปล่อยให้ผมนอนอยู่ในห้องคนเดียว ตัวมันเองก็ลงไปกินข้าว

ผมล้มตัวลงนอน ในใจคิดถึงเรื่องเมื่อบ่าย คิดถึงภาพที่ไอ้นัยโดนข่มเหงโดยไม่มีทางสู้ แล้วผมก็เริ่มร้องไห้อีก ผมซุกหน้ากับหมอนแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น

ร้องไห้ไปได้พักเดียว ก็รู้สึกว่ามีมือมาวางบนไหล่ผม ผมเงยหน้าขึ้นจากหมอนเพื่อดูว่าใครมา ไอ้ชัชนั่นเอง

“กูเป็นห่วงมึงเลยขึ้นมาดู กะอยู่แล้วว่ามึงต้องร้องไห้อีก” ไอ้ชัชพูดเบาๆ น้ำเสียงไม่มีแววกวนโทโสเหลืออยู่เลย มีแต่มิตรภาพและความอบอุ่น... ในวูบหนึ่งของความคิด ผมหวนนึกไปถึงเวลาที่เราเล่นสนุกกันในบึงน้ำส่วนตัวที่บ้านต่างจังหวัดของผม ตอนปิดเทอม ป.๕ ตั้งแต่เด็กจนโต เมื่อผมมีความทุกข์ครั้งใด ภาพของเราสามคนตอนที่อยู่ในบึงน้ำส่วนตัวนั้นจะผุดเข้ามาในหัวของผมทุกครั้ง

“กูเอาข้าวขึ้นมาให้ด้วย” ไอ้ชัชพูดต่อ ผมเพิ่งสังเกตเห็นว่าที่โต๊ะเล็กข้างเตียงมีอาหารจานหนึ่งวางอยู่ เป็นข้าวและกับข้าวสองสามอย่าง จัดรวมในจานเดียวัน “กลัวมึงหิวน่ะ”

ผมรู้สึกซึ้งใจ และทำให้ยิ่งรู้สึกอยากร้องไห้ ผมสะอื้นไม่หยุด

“อ้าว ขี้แยอีกแล้ว” ไอ้ชัชดุผม ในความรู้สึกเหมือนกับมันดุน้องชาย น้ำเสียงทั้งสงสารแปละปรารถนาดี

ไอ้ชัชเห็นผมสะอื้นไม่หยุด ไม่ยอมกินข้าว มันก็เลยเดินไปเปิดตู้ล็อกเกอร์ของมันออก และหยิบของบางอย่างออกมา จากนั้นเดินกลับมาที่เตียง

“นี่ๆ ดูอะไรนี่สิ” ไอ้ชัชว่า พลางชูของในมือขึ้น มันเป็นถุงกระดาษบางๆ ข้างในไม่รู้ว่าบรรจุอะไรอยู่

“ลองทายดูสิ ว่านี่อะไร” ไอ้ชัชพูด พยายามชวนคุย ผมสั่นหัวแปลว่าไม่รู้ว่าเป็นอะไร

“เอ้า ไม่ทายก็ไม่ทาย มึงลองเปิดดูเองละกัน”

ผมเปิดถุงดู ข้างในเป็นกล่องใส่ทิชชู่เล็กๆ สำหรับใส่ทิชชู่ม้วนกลม มันเป็นกล่องผ้า ที่ข้างกล่องปักเป็นรูปหมาน่ารัก

“ของขวัญปีใหม่ของมึง ขอให้มีความสุขมากๆนะเพื่อน” ไอ้ชัชว่า

“มึงไปเอามาจากไหนน่ะ” ผมงง เพราะมันอยู่กับผมตลอด ไม่เคยเห็นมันออกไปซื้อของที่ไหน

“ก็เมื่อวานที่กูออกไปซื้อของมาแต่งห้องกับไอ้นัยไง” ไอ้ชัชเฉลย

ตอนนี้เอง ผมจึงได้เข้าใจ ว่าทำไมเมื่อวานไอ้ชัชจึงไม่ชวนผมและไปกับไอ้นัยสองคน แต่มันกลับทำให้ผมเข้าใจผิดและโกรธเคืองมัน ไอ้ชัชเองคงยังไม่รู้ว่าผมเคืองมันในเรื่องนี้

10 comments:

Anonymous said...

มาแล้วเหรอคับ งายุ่งคงเรียบร้อยแล้ว
ขอบคุณมากนะอู
ชัชมันน่ารักมากเลยคับ
อย่าเกลียดมันเลยนะ
แต่ยังงัยก้อยังสงสารนัยมันนะ
คงเจ็บด้วยแหละถูกไอ้ชิดชกทอง
ไม่รู้จะเป็นยังงัยมั่ง
พรุ่งนี้มาเรียนเจอกันจะเป็นยังงัยมั่งก้ออยากรู้นะครับ
จะรอตอนต่อไปครับ

Anonymous said...

ลืมลงชื่ิครับ
KTB

Anonymous said...

พรุ่งนี้กลับบ้านปีใหม่ครับ เพราะว่าสิ้นปี ต่างคนต่างแยกย้ายกันไป อีกหลายวันเลยกว่าจะเปิดเรียนครับ

อู

Anonymous said...

เย้...ตอนที่67 มาแล้ว หายโกรธอูแล้วนะ มาต่อตอนต่อไปไวๆนะครับจะรอและเป็นกำลังใจครับ

KTC

Anonymous said...

ผมไม่ได้เข้ามาหลายวันครับ วันนี้ดีใจมากๆ ครับที่ อู มาลงตอนที่ 67 ให้ครับ ตอนนี้รู้สึกประทับใจมากๆ ครับ รู้สึกรักชัชขึ้นมาอีกเป็นกอง ครับ ยังเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับคิดถึง อู ครับ
กร ครับ

ryukung said...

ติดตามอ่านมาตลอดคับ ชอบๆ
อยากได้นัยมาเป็นแฟนซะเอง อิอิ

Anonymous said...

นานๆจะได้เข้ามาอ่านครั้งครับ ยังคงมารอคอยตอนที่ 68 อยู่นะครับ ยังคิดถึงและเป็นกำลังใจให้อู เหมือนเดิมครับ
กร ครับ

Anonymous said...

ช่วงนี้งานยุ่งหรอครับอู ไม่เห็นมาต่อตอนที่68 เลย
ยังมารอและเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับ
คิดถึงครับ
กร คับ

Anonymous said...

ช่วงนี้งานยุ่งหรอครับอู ไม่เห็นมาต่อตอนที่68 เลย
ยังมารอและเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับ
คิดถึงครับ
กร คับ

Unknown said...

มาต่อเรื่อย ๆนะครับ เป็นกำลังใจให้