Sunday, August 19, 2007

ตอนที่ 53

เมื่อไอ้ชัชมันยอมผมถึงขนาดนี้ แล้วผมจะปฏิเสธมันได้อย่างไร ผมย่อตัวลงแล้วคว้าดอของมันมาอม ดอของมันก็ไม่ได้ใหญ่คับปากอะไร กำลังอมได้สบายๆ เหมือนอมไอติม ก็เพราะมันเพิ่งพ้นวัยเด็กมานั่นเอง

หลายครั้งที่ผ่านมาที่เราเล่นโม้คกัน ผมไม่ค่อยรู้สึกอะไร อมเล่นไปยังงั้นเอง แค่ลองทำตามหนังสือ แต่สำหรับวันนี้ การที่ผมอยู่กับไอ้ชัชสองต่อสองในกลางคืนที่เงียบสงัด มันทำให้ผมเอาใจใส่กับความรู้สึกของการโม้คมากยิ่งกว่าทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นการถูกโม้คที่เพิ่งผ่านไป รวมทั้งการโม้คให้คนอื่นอย่างในขณะนี้

ผมดูดๆเลียๆด้วยความรู้สึกแปลกๆ รู้สึกว่ามันเค็มๆแล้วก็มีกลิ่นแปลกๆอย่างนึงล่ะ และอีกอย่างเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ค่อยถูก คือมันเป็นแท่ง ทั้งแข็ง ทั้งหยุ่น ในเวลาเดียวกัน จะว่าไปมันก็น่าอมเล่นดีเหมือนกัน แล้วก็ความรู้สึกที่สามที่มันวันเวียนเข้ามาในหัวผมเป็นระยะๆ นั่นคือ ... นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่นี่??? ยังไม่หมดครับ... แล้วความรู้สึกที่สี่ก็ตามเข้ามาอีก ... นี่ถ้าเป็นไอ้นัยก็ดีน่ะสิ

ผมโม้คให้ไอ้ชัชด้วยความรู้สึกที่สับสน สับสนตัวเอง แม้ความคิดจะสับสน แต่ปากของผมก็ทำงานไปเรื่อยๆ ผมใช้ปากและลิ้นค่อยๆปลิ้นหัวเห็ดของไอ้ชัชออกมาจากเปลือก จากนั้นใช้ลิ้นฉกและวนอยู่ที่รูเปิดและเงี่ยงของมัน เหมือนกับที่มันทำให้ผม ไอ้ชัชซี้ดปากเบาๆพร้อมกับแอ่นตัวไปมา

เพียงครู่เดียวผมก็นู้สึกว่าดอของไอ้ชัชมีอาการเกร็ง จากนั้นก็กระตุก แล้วมันก็พ่นน้ำว่าวเข้ามาในปากของผม นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมถูกพ่นน้ำว่าวใส่ปาก รสชาติของน้ำว่าวคาวอย่างน่าพะอืดผะอม ผมพยายามถอนปากออกจากดอของมันเพราะจะอ้วก ตอนนั้นไม่ชอบกลิ่นและรสแบบนี้เลย

ไอ้ชัชเหมือนจะรู้ว่าผมจะพยายามถอนปากออก มันจับหัวของผมยึดไว้แล้วอัดดอของมันลึกเข้ามาอีก ไม่ยอมให้ผมคาย ผมสงสารมัน เพราะคิดว่ามันคงจะเสียวและมีความสุขมาก ไหนๆมันก็ยอมผมทุกอย่าง ผมจะไม่ยอมมันบ้างก็คงเอาเปรียบกันเกินไป ก็เลยยอมเพื่อน ทนๆให้มันปล่อยน้ำว่าวเข้ามาในปากผมจนหมด ไม่ดิ้นอีก

วันนี้ไอ้ชัชน้ำแตกเร็วมาก แค่อมเดี๋ยวๆก็แตกแล้ว อีกทั้งน้ำว่าวไหลออกมามากกว่าทุกครั้ง แต่ก่อนตอนมันยังเด็กๆอยู่นั้น น้ำว่าวมันยังไม่พุ่งครับ แค่หลั่งออกมาเป็นหยดๆ แต่วันนี้ดูเหมือนมันจะพุ่งได้ ผมพยายามอมเอาไว้จะได้บ้วนทิ้งไปทีหลัง แต่ว่ามีบางส่วนฉีดเข้าไปในส่วนลึกของลำคอ จะอมไว้ก็อมไม่อยู่ เลยต้องหลับหูหลับตากลืนมันลงไป กลิ่นรสของมันนี่สุดจะทนเลยครับ เป็นความรู้สึกในตอนนั้น อยากจะถอนดอของมันออกมาอ้วกแต่ก็เกรงใจเพื่อน

สักพักเมื่อเห็นมันหยุดเกร็งแล้ว ผมก็รีบคายของไอ้ชัชออกจากปาก พยายามบ้วนน้ำว่าวของมันออกมาให้มากที่สุด แล้วรีบเปิดประตูห้องส้วมออกเพื่อจะไปบ้วนปากที่ก๊อก ตอนนั้นลืมสังเกตไปเหมือนกันว่ามีใครกำลังเดินเข้ามาหรือเปล่า นับว่าโชคดีครับที่ไม่มีใครเดินเข้ามา ถ้ามีความลับของเราคงแตก

บ้วนปากได้สักพักจนรู้สึกกลิ่นคาวหมดจากปากไปบ้างแล้ว ไอ้ชัชก็เดินเข้ามาตบหัวผมแล้วกระซิบ

“ขอบใจมากนะอู กินของกูเข้าไปเยอะไหม”

“ไอ้เวร ยังมาถามอีก กลืนลงไปเกือบหมดเลยมั้ง รสชาติโคตรเลย ทีหลังไม่เอาแล้วนะมึง” ผมบ่น

ไอ้ชัชกอดตัวผมไว้เบาๆแบบปลอบใจ มันนี้มันก็แปลกๆครับ ไม่ค่อยกวนเหมือนทุกครั้ง

“น่า ทีกูกินของมึงยังไม่บ่นอะไรสักคำ”

อือม์ ก็จริงของมัน ทีของผมมันยังไม่แสดงอาการรังเกียจขนาดนี้ คิดไปคิดมาผมก็อาจจะทำเกินไปหน่อย พอความคิดเปลี่ยนไป ก็เลยไม่ค่อยรู้สึกอยากอ้วกแล้ว

หลังจากนั้นเราก็รีบออกจากห้องน้ำ พอตอนน้ำยังไม่แตกนี่ความกล้ามีอยู่เยอะครับ ไม่ค่อยกลัวว่าจะโดนใครจับได้สักเท่าไร แต่พอน้ำแตกแล้วนี่สิ รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที อยากจะรีบๆแยกย้ายกันกลับห้องไปเร็วๆ แต่คืนนั้นโชคยังเป็นของเราอยู่ ไม่มีใครมาเห็น

- - -
เช้าวันรุ่งขึ้น ก่อนเคารพธงชาติและเข้าห้องเรียน เมื่อไอ้ชัชพบไอ้นัย มันรีบลากไอ้นัยไปคุย ผมรู้อยู่แล้วว่ามันจะเล่าเรื่องอะไร ก็เลยไม่ยอมปล่อยให้มันเล่าคนเดียว เดี๋ยวจะเอาผมไปคุยโม้ใส่สีตีไข่ ผมเลยรีบตามไปฟังด้วย

“ฮุๆ รู้มั้ยไอ้นัย เมื่อคืนไอ้อูมันเสร็จกูแล้ว” ไอ้ชัชหัวเราะเลียนเสียงไอ้นัย ท่าทางอารมณ์ดีสุดๆ

ไอ้นัยทำหน้าเหรอหรา

“เมื่อคืนพวกมึงทำอะไรกันอ่ะ”

“ก็ไอ้อูมันเสียความบริสุทธิ์ให้กูแล้วน่ะสิ” ไอ้ชัชพูดอย่างภาคภูมิใจ เห็นไหมครับ มันเริ่มโม้แบบมั่วๆแล้ว

“ก็ไอ้อูมันเสียความบริสุทธิ์ไปตั้งนานแล้วนี่ มันเอาอะไรมาเสียอีกอ่ะ” ไอ้นัยทำหน้าทะเล้น วันนี้เกิดอารมณ์ดีเช่นกัน รับมุขไอ้ชัชเป็นปี่เป็นขลุ่ย ผสมโรงแกล้งผมด้วย

“มึงไม่รู้อะไร เมื่อคืนมันโม้คให้กูจนน้ำแตกคาปาก แถมยังกลืนน้ำของกูลงไปจนหมด มันบอกอร่อย ติดใจน้ำของกู”

ไอ้นัยหันมามองหน้าผม ทำสีหน้าแปลกๆที่แปลความหมายไม่ถูกเหมือนกันว่ามันคิดอะไรอยู่

“จริงเหรอ” ไอ้นัยถามผม

ผมรีบตบหัวไอ้ชัชไปหนึ่งที แล้วรีบพูด “มันมั่ว อย่าไปเชื่อมัน”

“มั่วไรฟะ” ไอ้ชัชเถียง “เมื่อคืนมึงโม้คให้กูจนน้ำแตกคาปาก แถมยังกลืนน้ำของกูลงไปจนหมด มันมั่วตรงไหน”

ผมละปวดหัวกับมันจริงๆ ชอบต่อปากต่อคำ แต่คราวนี้ปล่อยผ่านไปไม่ได้ เดี๋ยวเสียฟอร์มของผมหมด

“มึงพูดจริงมั่งไม่จริงมั่ง แล้วเอามาปนกันน่ะสิ”

“แล้วอะไรที่จริงบ้างล่ะ” ไอ้นัยยื่นหน้าเข้ามาถาม มันชักอยากรู้

“ก็...” ผมอึกอัก ไม่รู้จะเริ่มอย่างไรดี เขินนิดหน่อยเหมือนกันนะเนี่ยเวลาจะเล่าว่าผมถูกไอ้ชัชมันทำอะไรมาบ้าง “ไอ้โม้คกันน่ะเรื่องจริง แต่มันก็ผลัดกันโม้คนั่นแหละ มันพูดยังกับกูไปขอมันโม้ค” ผมพยายามอธิบายให้ไอ้นัยฟัง

“แล้วเรื่องมึงกินน้ำกูลงไปนั่นจริงไหม” ไอ้ชัชรีบถามแทรกเข้ามา

“ก็จริง ...” ผมตอบ

ยังไม่ทันพูดจบ ไอ้ชัชก็รีบสรุป “นั่นไง สรุปแล้วกูก็เล่าความจริง แล้วมันไม่จริงตรงไหน”

เห็นไหมครับ ไอ้ชัชนี่ร้ายจริงๆ มั่วไปได้เรื่อยๆ

“ไอ้เปรต ทีส่วนที่ไม่จริงเสือกไม่เอามาถาม ที่ไม่จริงก็คือ กูไม่ได้บอกว่าน้ำมึงอร่อย แล้วก็ไม่ได้ติดใจด้วยโว้ย” ผมรีบเถียง ต้องรีบพูด กลัวเถียงไม่ทันมันเหมือนกัน

“มึงไม่ได้บอกก็จริง แต่มึงคิดยังงั้นแน่นอน กูรู้” ไอ้ชัชไม่ยอมแพ้ เรื่องต่อปากต่อคำนี่มันถนัด ผมสู้มันไม่ได้หรอกครับ

“เออ ตามใจมึงวะ” ผมชักรำคาญเลยตัดบท

จากนั้นเสียงออดเรียกเคารพธงชาติก็ดังพอดี เป็นอันว่าผมแทบไม่ได้อธิบายอะไรเลย ไอ้ชัชพูดเองเออเองเกือบทั้งหมด จากนั้นผมก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก เพราะวันๆไอ้ชัชมันก็พูดเรื่อยเปื่อยอยู่แล้ว แต่หารู้ไม่ว่าวันนั้นผมคิดผิดอย่างแรงที่ปล่อยให้ไอ้ชัชพูดมั่วโดยที่ผมไม่ได้อธิบายอะไร แถมยังเหมือนยอมรับว่าสิ่งที่ไอ้ชัชเล่ามาเป็นความจริงทั้งหมดเสียอีก

No comments: